แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1547

ทุกคนที่มองเฉินโม่อยู่ ไม่เข้าใจว่าเฉินโม่จะทำอะไร“ฉันทำไมรู้สึกว่าใต้ฝ่าเท้าของเขามีสิ่งของ?”

“ฉันก็เหมือนกัน！ อย่างไรก็ตามฉันรู้สึกว่าใต้ฝ่าเท้าของเขาไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นฟ้าดิน！”

ถูกต้อง ใต้ฝ่าเท้าของเฉินโม่ไม่ได้มีสิ่งของ แต่เป็นผืนฟ้าดิน

เจ็ดก้าวพิชิตฟ้า เหยียบฟ้าทุกก้าว พิชิตขึ้นไปบนฟ้า เมื่อพิชิตก้าวได้แล้ว ก็ปล่อยพลังพิชิตฟ้าออกมา

เมื่อเฉินโม่เดินครบเจ็ดก้าว แม้ว่าความสูงของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แต่ทุกคนกลับรู้สึกว่าจู่ๆเขาก็เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

แววตาของผู้หญิงในชุดดำมีความตกตะลึง ในขณะที่เหล่านักบู๊กำลังอึ้งกันอยู่ เธอก็แอบถอยกลับไปอย่างเงียบๆ และเฝ้ามองจากที่ไกลๆ

ตอนนี้ผมของเฉินโม่หงอกทั้งหัวแล้ว เหมือนคนแก่ที่กำลังจะตาย

เขาเงยหน้ามองไปบนท้องฟ้า ร่างกายแผ่กระจายไปด้วยพลังที่ไม่พอใจต่อโชคชะตา สวรรค์ไม่สามารถขัดขวางได้ ดินไม่สามารถฝังได้ เทพขวางสังหารเทพ มารปีศาจขวางก็สังหารมารปีศาจ

“สงบระงับ！”

เฉินโม่มองไปยังนักบู๊ ทันใดนั้นก็ชี้นิ้วที่สั่นไปทางพวกเขา พูดสี่คำนี้ด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก

เจ็ดก้าวพิชิตฟ้า บวกกับพลังหมาเทพสงบระงับ ได้ปรากฏขึ้นบนโลกอีกครั้ง！

“เฉินไต้ซือโง่ไปแล้วหรือเปล่า? เขาคงไม่ใช่ว่าอยากจะโจมตีพวกเราในระยะไกลขนาดนั้นนะ？”

“ฉันรู้สึกว่าจู่ๆเขาก็เปลี่ยนไปจนน่าสะพรึงกลัว ร่างกายละจิตวิญญาณของฉันกำลังสั่น！”

“ฉันก็เหมือนกัน เขานั้นทำอะไรกันแน่！”

“ฉันว่าเราถอยกันก่อนเถอะ เฉินไต้ซือคนนี้ชั่วร้ายเกินไปแล้ว”

นักบู๊สลายกลายเป็นขี้เถ้าทีละคน กระจายลอยไปยังท้องฟ้าและพื้นดิน ราวกับว่าไม่เคยมีตัวตนในผืนแผ่นดินนี้มาก่อน

ความรู้สึกสยองที่ผิดปกติ แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ก็หวาดกลัวอย่างมากจนแทบล้มทั้งยืน

เมื่อเห็นคนทั้งหมดได้สูญสลายไปแล้ว เหลือเพียงผู้อาวุโสที่ควบคุมค่ายกลดวงดาว หญิงชุดดำได้กัดลิ้นตัวเองในทันที และคลายเลือดออกมา ลูกปัดสีดำเม็ดหนึ่งเปื้อนเลือดก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ

แสงสีแดงเข้มปะทุออกมาจากลูกปัดสีดำ และมีร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากลูกปัดสีดำและแนบชิดกับผู้หญิงในชุดดำ

จากนั้นหญิงชุดดำก็สามารถดิ้นหลุดจากพันธนาการ และได้หนีไปในทันที

เฉินโม่มองไปยังทิศทางที่หญิงชุดดำหนีไป แววตามีความประหลาดใจ เขาเคยเห็นลูกปัดสีดำนั้น

“ มีลูกปัดสองวิญญาณจริงๆด้วย คนผู้นั้นเป็นใครกันแน่？”