แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1554

กู่หลานแตะไปที่หน้าของผู้หญิงคนนั้น หัวเราะและพูดว่า “ไม่มีอะไร แค่เจอกับพวกไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี นึกไม่ถึงว่าจะกล้ามาแย่งของกับฉัน!”

“ของที่นายน้อยกู่อยากได้ บอกฉันสิใครกันที่กล้ามาแย่ง!” ผู้หญิงพูดเสร็จ สายตาก็ดูไปที่เฉินโม่

ใบหน้าของเฉินโม่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย สายตาของผู้หญิงคนนั้นมองไปที่มู่เจิ้งเฟิงที่รังแกคนอย่างดุเดือด เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “โอ้ ฉันก็คิดว่าใคร นี่ไม่ใช่อาจารย์อาหรอกหรอ?ลูกศิษย์คารวะท่านอาจารย์อา! ”

กู่หลานมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างประหลาดใจและถามว่า “ซูซู เธอรู้จักพวกเขาหรือ?”

เย่ซูซูพูด “นายน้อยกู่ หรือว่าท่านลืมแล้วหรอว่าซูซูมาจากที่ไหน?”

กู่หลานตะลึงไปครู่หนึ่ง ตาทั้งสองข้างแสดงถึงความอันตรายออกมา มองไปที่เฉินโม่แล้วถามอย่างเจตนาไม่ดีว่า “พวกคุณคือคนของสำนักยาเซียน?”

ดูจากการแสดงออกของมู่เจิ้งเฟิง ยังมีผู้หญิงนั่นที่เรียกมู่เจิ้งเฟิงอีก เฉินโม่ตัดสินได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่หักหลังสำนักยาเซียน เป็นเจ้าหญิงผู้ขโมยคัมภีร์เซียนยาของสำนักยาเซียน ชื่อว่าเย่ซูซู

ช่างเป็นเรื่องที่เวลาต้องการก็ตามหาไม่เจอแต่พอไม่หากลับได้มาเจอโดยไม่ได้พยายามจริงๆ

เฉินโม่อยากเจอเจ้าหญิงคนนี้มานานแล้ว อยากเห็นว่าเธอมีรูปร่างอย่างไรถึงหน้าไม่อายทำได้ขนาดนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าเพิ่งมาเข้าร่วมงานแลกเปลี่ยนก็ได้เจอเธอเข้าแล้ว

มู่เจิ้งเฟิงทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา หันหน้าไปอีกทางว่า “มิกล้าหรอก สำนักยาเซียนไม่มีคนที่ลืมบุญคุณอย่างคุณหรอก คุณคนที่รังแกอาจารย์และทำร้ายชาติตระกูล!”

พอได้ยินที่มู่เจิ้งเฟิงพูด เฉินโม่เหงื่อตก เขาเป็นอย่างที่มู่เจิ้งเฟิงพูดว่าดีขนาดนั้นเลยหรอ?

“ช่างเถอะซูซู ไม่ต้องพูดแล้ว จะไปเสียน้ำลายกับพวกขี้แพ้ไปทำไมกัน? ถ้ามีความสามารถก็ไปเอาคัมภีร์เซียนยานั้นกลับไปสิ สำนักตันจงของฉันรออยู่ที่งานแลกเปลี่ยนนี้” กู่หลานเต็มไปด้วยความเหยียดหยามและมองตาของมู่เจิ้งเฟิง เมื่อก่อนสำนักยาเซียนก็ยังไม่ใช่คู่ปรับของสำนักตันจง ตอนนี้ก็ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่

มู่เจิ้งเฟิงมองเฉินโม่ที่สีหน้ากำลังสงบ จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมาว่า “ฝากไว้ก่อนเถอะ สำนักยาเซียนจะชนะอย่างบริสุทธิ์เพื่อเอาของที่เป็นของเรากับคืนมา และคงไม่ทำเหมือนพวกคุณ ที่ใช้แค่วิธีเลวทรามต่ำช้าเพื่อได้ขโมยมันไป”

กู่หลานพูดอย่างเหยียดหยาม “เอาสิ ยินดีต้อนรับเสมอ!”