แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1568

หลายนาทีผ่านไป กู่หลานก็ได้ทำเสร็จในขั้นตอนที่หนึ่ง จัดการให้สมุนไพรทั้งหมดต้มเคี่ยวจนแปรสภาพเป็นของเหลว

กู่หลานก็ได้เก็บยาของเหลวเหล่านั้นใส่ในกระปุกหยกหลายใบ หลังจากนั้นก็เริ่มทำการสกัดมวลบริสุทธิ์ ก็ใช้เวลาไปอีกหลายนาที งานสกัดมวลบริสุทธิ์เสร็จแล้ว ตอนนี้ก็คงเหลือขั้นตอนสุดท้าย หลอมรวมให้เป็นลูกกลอน

กู่หลานใช้จังหวะว่างมองไปที่เฉินโม่ เห็นเฉินโม่กลับคอยมองเขาอยู่ข้าง ๆ ของที่วางอยู่บนโต๊ะยังไม่มีการถูกแตะต้องเลย อีกทั้งมาจนป่านนี้ก็ไม่เห็นเฉินโม่เอาเตากลั่นยาของตัวเองออกมา

“ฮะฮ้า ไอ้หนูน้อย ที่แท้ปรุงกลั่นยาไม่เป็นเอาเลยนี่！” กู่หลานนึกดีใจอย่างมากขึ้นมาในใจ เร่งความเร็วตัวเอง เริ่มลงมือในขั้นตอนสุดท้าย หลอมรวมให้เป็นลูกกลอน

บริเวณข้างล่าง คนดูทั้งหลายเริ่มออกเสียงหัวเราะเยาะ ทั้งยังเป็นการหัวเราะเยาะแบบเย้ยกันซึ่ง ๆ หน้า

“เจ้าเด็กนั่นยังไม่เอาเตากลั่นยาออกมาเลยหรือ？หรือว่ามันเตรียมจะโชว์ฝีมือปรุงกลั่นยาด้วยมือเปล่าจริง ๆ？ฮ่า ๆ！”

“ล้อเล่นหน่า ข้าเคยได้ยินแต่เรื่องเล่าจับเสือมือเปล่า ยังไม่เคยได้ยินว่ามีการปรุงกลั่นยามือเปล่าอ่ะ ดูท่าไอ้เด็กนี่ปรุงกลั่นยาไม่เป็นซะมากกว่า ที่ฝ่าสามด่านมาได้ เป็นเรื่องฟลุ๊กล้วน ๆ！”

“นายน้อยกู่ก็ได้เริ่มหลอมรวมทำลูกกลอนแล้ว เขากลับยังไม่ขยับทำอะไรเลย การท้าดวลครั้งนี้เห็นได้แล้วว่าใครแพ้ใครชนะ！”

คนดูทั้งหมดที่อยู่ข้างล่างล้วนเล็งที่เฉินโม่ ต่างแน่ใจว่าเฉินโม่แพ้เป็นแน่แล้ว

ที่อยู่บนเวทีทั้งกู่เยว่เหอและกรรมการหลายท่านนั้น ยิ่งใช้สายตามองเฉินโม่อย่างเหยียดหยาม โดยเฉพาะกรรมการหลายท่านนั้น มีความรู้สึกถูกล้อเล่นยังไงอย่างนั้น

“ไอ้เด็กน้อยนี่ น่าเกลียดชังจริง ๆ ตอนแรกเริ่มยังมองว่าเป็นเด็กมีพรสวรรค์ ด้วยความคิดอยากรับมาเป็นศิษย์ เลยเกือบจะมีเรื่องต่อยตีกับพี่หลินเสียแล้ว ไม่คิดว่าที่แท้มันก็ไอ้พวกหลอกหากิน！”

“นั่นสิ ยังไงพี่กู่เรายังฉลาดหลักแหลม พวกเราทะเลาะกันจะเอาเป็นเอาตาย เขากลับวางเฉยไม่พูดอะไร ที่แท้ก็มองออกอยู่ว่าไอ้เด็กนี่ไม่ได้เรื่อง！”

กู่เยว่เหอถูกคนยกยอเข้าให้ ในใจก็เคลิ้มไปกับความปลื้ม ถึงแม้ตอนนั้นเขาก็คิดลึก ๆ อยู่ว่าจะเอาเฉินโม่มาอยู่ในอาณัติ แต่ยังดีที่ไม่ได้พูดออกไป

กู่เยว่เหอพูดด้วยสีหน้ายิ้มเรียบ ๆ “ในโลกนี้มีพรสวรรค์อะไรกัน พรสวรรค์นั้นยังไงก็ต้องใช้ความขยันแสวงหาด้วยตัวเอง ยังดีที่พวกเราจับได้เร็ว ยังไม่มีใครโดนไอ้เด็กนี่มันหลอกเอา”

ให้แม้แต่มู่เจิ้งเฟิงก็ร้อนใจอยู่ลึก ๆ กำหมัดแน่นด้วยความเครียด นึกในใจอยู่ว่า “เฉินไต้ซือเราเป็นอะไรไปนะ？รีบเร่งปรุงกลั่นยาได้แล้ว！”

เย่ซูซูเห็นสีหน้ามู่เจิ้งเฟิงเต็มไปด้วยความร้อนรน หัวเราะออกมาด้วยเสียงประหลาด ๆ “อาจารย์อา ใช่มั้ยว่าอาจารย์ไปหาเอาพวกนักต้มตุ๋นมานี่？มองดูไม่เห็นจะได้เรื่องอะไรแล้ว！”

มู่เจิ้งเฟิงไม่ไปใส่ใจหล่อน เอาแต่จ้องไปที่เฉินโม่ ไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินโม่ป่านนี้ยังไม่เริ่มปรุงกลั่นยา หรือไม่มีเตากลั่นยา？