แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1567

กู่หลานหัวเราะเสียงลั่นแล้วพูดว่า “เด็กน้อย ฝีมือคุยโม้ของเจ้านี่นับว่าเป็นที่หนึ่งของโลกเลยนะ ข้าอยู่จนโตป่านนี้ ยังไม่เคยได้ยินว่าการปรุงกลั่นยาไม่จำเป็นต้องใช้เตากลั่นยา！”

“ทุกคนว่ามั้ย พวกเราใครเคยได้ยินมามั่ง？” กู่หลานมองไปที่คนดูข้างล่าง ถามไปด้วยเสียงอันดัง

“ฮา ๆ พวกเราก็ไม่เคยได้ยินนะ สงสัยพวกเรามีวิสัยทัศน์คับแคบไปนะ นายน้อยกู่หลาน ไม่สู้ให้เขาลองแสดงให้พวกเราดูสักครั้ง ดูซิว่าไม่ต้องใช้เตากลั่นยา แล้วจะกลั่นยาวิเศษออกมาได้ยังไง！”

“ใช่ แสดงให้ดูหน่อยซิ！” ข้างล่าง คนส่วนใหญ่เริ่มฮือฮากันขึ้นมา ตะโกนเรียกให้เฉินโม่แสดงให้ดู

มู่เจิ้งเฟิงสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ถึงแม้เขาจะมีความมั่นใจในตัวเฉินโม่เต็มที่ แต่เรื่องที่กลั่นยาโดยไม่ใช้เตากลั่นยา--------ให้แม้แต่เขาเองก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย！

เย่ซูซูเอามือปิดปากหัวเราะเสียงหวาน “อาจารย์อา ผู้ช่วยที่คุณอาเชิญมาคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ นะ กลั่นยาได้ถึงขนาดไม่ต้องใช้เตากลั่นยา ร้ายกาจจริง ๆ เลยอ่ะ！”

มู่เจิ้งเฟิงค้อนใส่หล่อนอย่างเหยียด ๆ ยิ้มเยือก ๆ พูดไปว่า “พวกกบใต้กะลาอย่างเธอนะ จะเคยได้เห็นฟ้ากว้างสักแค่ไหนกัน？ในโลกนี้ที่ยังไม่เคยเห็นอีกมากมายนั้นนะหรือ？มันไม่ได้แปลว่าไม่มีนะ ข้าเชื่อเขาว่าถ้าพูดออกมาได้ ก็จะต้องทำได้แน่นอน”

พวกคณะกรรมการก็แอบส่ายหน้ากัน เดิมยังคิดว่าเฉินโม่คงจะเป็นลูกศิษย์ของยอดฝีมือที่ปลีกตัวออกนอกสังคมโลก ตอนนี้คงจะได้เห็นกู่หลานได้ถูกสั่งสอนเสียบ้าง ไม่คิดว่ากลับมาคุยเรื่องการกลั่นยาไม่ต้องใช้เตากลั่นยาไปโน่น ช่างทำให้เหล่ากรรมการทั้งหลายผิดหวังกันสุดที่สุด

กู่เยว่เหอฉายรอยยิ้มออกมา สายตาที่มองเฉินโม่ฉายความเหยียดหยามออกมาในแววตา คิดอยู่ลึก ๆ ในใจ “ดูท่าเราจะประเมินค่าไอ้เด็กคนนี้ไว้สูงเกินไปแล้ว ความจริงมันไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เป็นพวกนอกวงการปรุงกลั่นยาชัด ๆ ไม่งั้นจะพูดออกมาได้ยังไงเรื่องไม่ต้องใช้เตากลั่นยานี่？”

กู่เยว่เหอ ทิ้งความระแวงในตัวเฉินโม่อย่างสิ้นเชิง