แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 157

"หลินเทียนหยาอยู่ในห้องเขาเอง" ดวงตาหลินเสวี่ยฉายแววเคียดแค้น ครั้งแรกของเธอ โดนหลินเทียนหยาขืนใจช่วงชิงไป

เฉินโม่พยักหน้า "งั้นเธอไปฆ่าเขาละกัน จากพละกำลังของเธอ ฆ่าคนธรรมดาไม่ยากหรอก!"

หลินเสวี่ยตกใจ คิดไม่ถึงว่าอยู่ต่อหน้าเฉินโม่ เธอไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลย

"นายท่าน ฉันแอบเรียนวิชาบู๊ของตระกูลหลิน มีเพียงพละกำลังแดนนอกชั้นรู้ความ ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังท่าน!"

"ไม่เป็นไร ในเมื่อเธอเข้าสู่แดนนอกชั้นรู้ความแล้ว งั้นฉันจะให้โอกาสเธอหนึ่งครั้ง ต่อไปเธอจะได้ควบคุมตระกูลหลินง่ายขึ้น"

เฉินโม่พูดจบ หยิบยาเสริมจิตออกมาหนึ่งเม็ด ยื่นให้หลินเสวี่ย

หลินเสวี่ยสีหน้ายินดีและตกใจ ซาบซึ้งต่อเฉินโม่เป็นอย่างมาก "ขอบคุณค่ะนายท่าน!"

ถ้าพูดว่าก่อนหน้านี้ หลินเสวี่ยยอมให้เฉินโม่เป็นเจ้านาย เพราะยอมจำนนต่อพละกำลัง อันแข็งแกร่งของเฉินโม่ และจะให้เฉินโม่แก้แค้นเพื่อเธอ ทว่าตอนนี้หลินเสวี่ยเลื่อมใสเฉินโม่อย่างแท้จริงแล้ว

"คนตระกูลหลินตายครั้งเดียวเยอะขนาดนี้ ถ้ามีตำรวจมา บางทีอาจยุ่งได้ เธอจัดการได้ไหม" เฉินโม่เอ่ยถาม

หลินเสวี่ยพูดอย่างนอบน้อมว่า "นายท่านไม่ต้องกังวล ทางการรู้ตัวตนที่แท้จริงของตระกูลหลินนานแล้ว ถึงคนตระกูลหลินตายมากมายขนาดนี้ ทางการก็ไม่สนใจอย่างจริงจัง เรื่องโลกบู๊ ถ้าไม่สร้างความเคลื่อนไหวจนใหญ่โตเกินไป ทางการจะทำเป็นไม่รู้เรื่อง"

เฉินโม่เพิ่งรู้ท่าทีของทางการเป็นครั้งแรก สีหน้าเข้าใจทันที "ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง"

"โอเค ต่อไปฝากตระกูลหลินกับเธอด้วย ถ้าเจอเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ โทรหาฉันได้"

พูดจบ เฉินโม่เดินออกไปช้าๆ

หลินเสวี่ยรีบถามว่า "นายท่าน ถ้าโทรหาท่านไม่ติด หรือเจอเรื่องที่ต้องตัดสินใจของตระกูลหลิน แล้วฉันไม่แน่ใจ ฉันจะทำยังไง"