แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1575

เฉินโม่หันหน้าถลึงตาจ้องใส่กู่เยว่เหอในฉับพลัน “หาที่ตาย！”

ประกายสีทองพุ่งออกมาจากไรฟัน ตรงเข้าฟันใส่ไปที่กู่เยว่เหอ

“อะไรนั่น！” ทุกคนที่อยู่ต่างก็ตกตะลึง มองไปที่กระบี่สับสวรรค์ที่ลอยมาบนฟ้า สีหน้ามึนงง

“นี่เหมือนกับที่มีเล่ากันถึงกระบี่บินของเซียนกระบี่นะ！ดูท่าว่าอาจารย์เทพท่านนี้อาจเป็นได้ว่าก็คือเซียนกระบี่นั่นเอง！”

ผู้เฒ่าท่านหนึ่งที่อยู่ข้างล่างพูดออกมาด้วยความตื่นกลัว มองไปที่เฉินโม่ด้วยสายตาหวาดเกรง

“อาจารย์เทพเซียนกระบี่！”

คนทั้งหมดหลายคนเริ่มพูดย้ำชื่อนี้ต่อ ๆ กันไป

พวกเขาต่างมองไปที่เฉินโม่ ต่างแสดงออกในความยำเกรง

เวลานี้เฉินโม่ในสายตาของพวกเขา เปรียบได้เป็นคนแดนฟ้า ไม่มีใครกล้าสบตาตรง ๆ ด้วย！

กู่เยว่เหอในเวลานี้ก็ตื่นกลัวสุดขีด กระแสที่ส่งมาจากกระบี่สับสวรรค์ชนิดหนึ่งสร้างความหวาดหวั่นให้เขา ทำให้เขามีความคิดขนาดว่าอยากคุกเข่าลงขอสวามิภักดิ์

“ทุเรศ！” กู่เยว่เหอกัดฟันแน่น พยายามขัดขืนกับอารมณ์นั้น เขาจะยอมแพ้ไม่ได้ หากแม้แค่ความกดดันจากอาวุธของเฉินโม่ยังต้านไม่อยู่ แล้วเขายังจะเอาหน้าที่ไหนไปยืนอยู่เป็นที่หนึ่งในวงการปรุงกลั่นยา！

“ไปให้พ้นจากกู！” กู่เยว่เหอเปลี่ยนเส้นทางหมัด หันกลับไปที่กระบี่สับสวรรค์ ตั้งใจจะฟันปัดทิ้งการจู่โจมของกระบี่สับสวรรค์

แต่ เขามองเฉินโม่ต่ำไป และก็ประเมินพลังฝีมือตัวเองไว้สูงเกินไป เขานั้นเพิ่งเข้าถึงขั้นแดนดั่งเทพ แล้วจะไปขวางรับกระบี่สับสวรรค์ของเฉินโม่ได้ยังไง

ดาบฟันลงไป เฉียบพลันเด็ดขาด ตัวของกู่เยว่เหอถูกกระบี่นี้ฟันขาดไปครึ่งท่อน