แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1600

“ผู้นำตระกูลหยางวางใจได้! พวกเราจะต้องจับให้ได้ ผู้นำลงโทษได้ตามอำเภอใจเลย!”

ภายใต้การออกคำสั่งของผู้นำตระกูลหยาง มือปืนทุกคนต่างก็หยุดยิง ยอดฝีมือของโลกแห่งการตรัสรู้สิบกว่าคนกระจายไปทั่วทั้งสี่ทิศของลำแสงที่หนาแน่นของเฉินโม่

ทุกคนต่างก็ตะโกนเสียงดังกัน ฝ่ามือตบลงไปที่ลำแสงหนึ่งครั้ง ชี่ฟ้าดินที่อยู่ในร่างกายไปรวมอยู่ในลำแสงไม่หยุด เพื่อทำลายเกาะป้องกันของเฉินโม่

“เฉินโม่ ถ้านายยอมให้จับตั้งแต่ตอนนี้ ผมสามารถไว้ชีวิตนายได้! มิเช่นนั้นละก็ ผมจะสับนายให้เป็นหมื่นท่อน!” ผู้นำตระกูลกล่าว

แน่นอนว่าเขาเองก็รู้ว่าคำพูดประโยคนี้ของตนไร้ประโยชน์ อย่างไรก็ตามเฉินโม่เอาลูกชายของเขามาทำเป็นพายเนื้อ ตนจะลงโทษเขาอย่างหนักง่ายๆเช่นนั้นได้อย่างไร แต่บรรยากาศในตอนนี้ตึงเครียดอย่างมาก ดังนั้นประโยคที่เขาตะโกนออกไปเมื่อกี้นี้ทำให้มือปืนข้างหลังที่คอตกอย่างหมดหวังเหล่านั้นมีความมั่นใจขึ้นมาเล็กน้อย ทำให้พวกเขารู้ว่าตอนนี้พวกเราอยู่เหนือกว่าแล้ว

เฉินโม่สีหน้าปกติมาก สัมผัสพลังงานอ่อนแรงที่ส่งมาจากยอดฝีมือโลกแห่งการตรัสรู้สิบกว่าคนนั้นอย่างดูถูก ชี่แท้ทั่วทั้งร่างสั่นสะเทือนเกราะลำแสงขยายใหญ่ขึ้น ระเบิดและกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ยอดฝีมือโลกแห่งความตรัสรู้เหล่านั้นโดนชี่โจมตีอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ทันใดนั้นก็กระอักเลือดออกมาไม่หยุด แต่ละคนล้มลงบนพื้นลุกไม่ขึ้นไร้ซึ่งความอวดดีที่มีเมื่อครู่นี้ มองดูเฉินโม่ด้วยความตกใจกลัว

เพื่อหยุดมือปืนเหล่านั้นยิงปืนอีกครั้งหนึ่ง เฉินโม่ไม่เว้นช่องว่าง แต่เริ่มโจมตีทันที ร่างกายมาอยู่ข้างนอกห้องไว้ทุกข์ในชั่วพริบตา เขาชูมือข้างหนึ่งขึ้นสูง ชี่แท้มังกรกลายเป็นมังกรใหญ่ในทันที

“กี๊ช!!!”

มังกรชูคอขึ้นฟ้าร้องคำราม พุ่งเข้าไปในฝูงชน มือปืนเหล่านั้นตกใจจนหน้าถอดสี ต่างก็ยกปืนขึ้นมายิงไปที่มังกร แต่ไม่สามารถยิงทะลุพลังปราณป้องกายของมังกรได้เลย คนที่โดนมังกรชนกระดูกหักเส้นเอ็นขาด ถึงไม่ตายก็บาดเจ็บหนัก

ยอดฝีมือโลกแห่งการตรัสรู้เหล่านั้น โดนพลังอันน่ากลัวของมังกรครอบงำ แต่ละคนขี้ขลาดกันไปหมด ต่างก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไปคนละทิศคนละทาง แต่ความเร็วของมังกรเร็วจนน่าตกใจ ไล่ตามไปบดยอดฝีมือเหล่านี้เป็นฝุ่นผง ไม่มีใครสามารถหนีไปได้เลยแม้แต่คนเดียว