แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 182

เมื่อเห็นว่าชายชราข้ามหินก้อนที่ห้าและก้อนที่หกไปได้ ระยะห่างของเขากับยาวิเศษก็เหลืออีกแค่ไม่ถึงร้อยเมตร

"ฮ่าฮ่า ยาวิเศษนี้ต้องเป็นของฉัน เป็นปรมาจารย์มีหวัง !" เมื่อเห็นว่ายาวิเศษกำลังจะเป็นของตน ชายชราก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

"หยุดเขาไว้ !"

นักบู๊ที่อยู่ด้านหลังร้อนรนอย่างยิ่ง ใช้กำลังทั้งหมดที่มีรีบว่ายไปข้างหน้าอย่างสุดกำลัง

แปดสิบเมตร หกสิบเมตร สี่สิบเมตร สิบเมตร...

บนฝั่ง เว่ยจื่อหยุนรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย "ท่านอู๋ไต้ซือ ถ้าเกิดเขาได้ยาวิเศษไปล่ะ ?"

อู๋ไต้ซือกลับมีสีหน้าผ่อนคลาย "ไม่ต้องกังวลไป เขานั่นไม่มีทางได้มันไปหรอก !"

ซุนจิ้งไฉสีหน้าเศร้าสร้อย "โอ้ ดูเหมือนว่าอายู่จะไม่มีหวังแล้ว"

มู่หรงยานเอ๋อร์มองดูผู้ภาพผู้คนเข้าแย่งชิงยาวิเศษกันอย่างตื่นเต้น "ความเร็วขนาดนั้น แชมป์นักว่ายน้ำโอลิมปิกยังมิอาจเทียบได้เลย !"

เฉินโม่ยิ้มแล้วพูดว่า "คนพวกนั้นเป็นแค่คนธรรมดา แน่นอนว่าเทียบกับเหล่านักบู๊ไม่ได้หรอก"

"นายคิดว่าชายชราคนนั้นจะสามารถชิงยาวิเศษมาได้หรือเปล่า ?" มู่หรงยานเอ๋อร์ถามอย่างสงสัย

ดวงตาของเฉินโม่ฉายแววความสนุกอย่างมีนัย เขาตอบเบา ๆ "ใครจะไปรู้"

ตาของเขาจับจ้องไปที่ชายชราขณะกำลังกระโดดขึ้นคว้ายาวิเศษ...

ทันใดนั้น เสียงร้องอันน่าสังเวชก็ดังออกมาจากปากของเขา จากนั้นร่างกายของเขาก็จมดิ่งลงสู่ผิวน้ำทันที ในบึงน้ำอันมืดมิดมีน้ำเลือดไหลปะปนออกมาอย่างน่าประหลาด

ภายในน้ำดูเหมือนมีการเคลื่อนไหวบางอย่างเกิดขึ้น ฟองอากาศใต้น้ำโผล่ขึ้นมาไม่หยุด และในที่สุดก็เกิดกระแสน้ำวนขึ้น

ปุ้ง !

เสียงร้องดังอู้อี้ ร่างของชายชราโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำทันที ขาของเขาหักทั้งสองข้าง น้ำเลือดไหลกระเซ็นไปบนอากาศ

"ช่วยฉันด้วย !" ชายชราตะโกนบอกด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสยดสยอง

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่นั้น เกิดมีบางสิ่งพุ่งขึ้นมาจากผิวน้ำ ปากของมันยาวแหลมปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีทอง พุ่งเขมือบชายชราลงน้ำภายในคำเดียว