แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 186

อู๋ไต้ซือที่รอคอยจังหวะดี ๆ แบบนี้อยู่ก็ตะโกน "ไม่ต้องกังวล มันหนีไม่พ้นหรอก !"

พูดจบ อู๋ไต้ซือก็กระโดดขึ้นไปบนอากาศ มือของเขาปรากฏดาบสั้นสีดำที่ไม่รู้จัก ลงมาบนหัวของจระเข้เกล็ดทองอย่างมั่นคง เขาดาบเสียบเข้าไปบนหัวของจระเข้เกล็ดทอง

สวบ !

ความคมของดาบสั้นสีดำยากจะหาอะไรมาเปรียบ ดาบตัดเข้าเนื้อง่ายดายราวกับตัดเต้าหู้ ตั้งแต่หัวลงไปถึงท้อง จนเกือบจะขาดเป็นสองท่อน

โฮก...

เสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดดังมาจากปากของจระเข้สีทอง

ตุ้บ !

ร่างอันมหึมาของจระเข้เกล็ดทองตกลงห่างจากบึงเพียงแค่หนึ่งเมตร

อู๋ไต้ซือยืนอยู่บนหัวของจระเข้เกล็ดทอง หัวเราะยินดีอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายของเขาถูกย้อมไปด้วยเลือดของจระเข้เกล็ดทอง ดูราวกับเทพเจ้าแห่งสงครามที่ยืนอยู่บนกองซากศพ

เว่ยจื่อหยุนอุทานอย่างตื่นเต้น "ท่านอู๋ไต้ซือ ผู้ยิ่งใหญ่ สังหารสัตว์ประหลาดได้ด้วยมือเดียว แข็งแกร่งราวกับเทพลงมาจุติ !"

นักบู๊คนอื่น ๆ แม้รู้สึกไม่เห็นด้วยนัก ที่อู๋ไต้ซือเป็นคนสังหารจระเข้เกล็ดทอง เพราะถ้าไม่ใช่พวกเขาลดทอนกำลังของจระเข้เกล็ดทองมาก่อนหน้า การโจมตีเพียงครั้งเดียวของอู๋ไต้ซือก็คงสังหารมันไม่ได้

แม้จะไม่ยอมรับ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คู่มือของอู๋ไต้ซืออยู่ดี ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงภาวนาให้อู๋ไต้ซือยอมแบ่งยาวิเศษให้กับทุกคนตามที่สัญญาเท่านั้น

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่อู๋ไต้ซือในดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและอิจฉา เพียงเท่านี้อู๋ไต้ซือก็ได้ยาวิเศษมาครอบครองแล้ว

อู๋ไต้ซือเหลือบมองทุกคนอย่างพึงพอใจ ดูเหมือนเขาจะรู้ความคิดของทุกคน เขายิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ไม่ต้องรีบไป ยาวิเศษนั้นยังไม่สุกเต็มที่ ถึงได้มาตอนนี้ก็เสียของเปล่า ๆ"

ไม่ไกลนัก เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจ "ฉันประเมินหมอนี่ต่ำไป เขาถึงเห็นออกว่าใบผลสีชาดผลนั้นยังไม่สุกเต็มที่ แต่วิญญาณสัตว์ผู้พิทักษ์ไม่อ่อนแอเกินไปหรือ พลังแค่นี้จะจัดการกับกองกำลังตำรวจลงได้อย่างไร ?"