แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 201

เขาหลิงอู่ บึงน้ำดำ เฉินโม่เก็บตัววันที่ 14

ตอนเที่ยง หมอกควันที่มาจากมลพิษโหมกระหน่ำในอากาศ เฉินโม่ลืมตา

แสงสีทองสาดส่องออกมาจากนัยน์ตาของเฉินโม่ เก็บซ่อนไว้ทันที ร่างกายของเฉินโม่มองดูแล้วเหมือนดาบคมที่ออกจากฝัก บนตัวของเขามีออร่าที่ทรงพลังที่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

"ร่างธาตุทองสมบูรณ์แบบมาก ตอนนี้ร่างกายของฉัน ถึงแม้ว่ารับกับกระสุนธรรมดาก็ไม่มีปัญหา"

ถ้าหากมองด้วยกล้องจุลทรรศน์ ก็จะพบว่าทั้งตัวของเฉินโม่ แม้แต่เซลล์ที่เล็กที่สุด ล้วนประกอบไปด้วยพลังชะตาธาตุทองที่แข็งแกร่ง และก็พูดได้ว่าร่างกายของเฉินโม่ เทียบได้กับธาตุทองที่แข็ง

เฉินโม่หันหลัง คว้าแก้วหินหยกทองที่ด้านหลังทันที หินที่แข็งเหล่านั้น อยู่ในมือของเฉินโม่เปราะบางอย่างกับเต้าหู้เลย อีกอย่าง เฉินโม่กลับว่าไม่ได้ใช้พลังทิพย์เลยสักนิด ใช้เพียงแค่พลังของร่างกาย

ไม่นาน เฉินโม่ก็ขุดช่องทางด้วยมือเปล่า เดินเข้าไปในเนินเขา หลังจากนั้นหยิบหินหยกสีทองเรืองอร่าม ขนาดเท่ากำปั้นออกมา

"ที่แท้หยกรวมสารแก้วทองที่เดิมทีใหญ่เท่าบาสเกตบอลเหลือขนาดเท่านี้แล้ว แต่ว่าก็สามารถสร้างอาวุธวิเศษได้หลายชิ้น มอบให้แม่และพี่เวินฉิงไว้ป้องกันตัว"

เฉินโม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคิดอยากจะโทรหาหลี่ซู่เฟิน พบว่าโทรศัพท์ไม่มีแบตตั้งนานแล้ว ปิดเครื่องอัตโนมัติ

"ไปอำเภอเฮยสุ่ยก่อน หาที่ชาร์จแบต"

พกหยกรวมสารแก้วทองชิ้นนั้นไป เฉินโม่ออกจากเขาหลิงอู่แล้ว

เฉินโม่ออกจากอู่โจววันที่ 15 และเป็นวันสุดท้ายที่พรรคภูตผียืดให้เฉินซงจื่อ ผ่านวันนี้ไป ถ้าหากเฉินโม่ยังไม่ปรากฏตัว ก็จะฆ่าซังซังและเอียนชิงเฉิง

แต่โทรศัพท์เฉินโม่ยังคงปิดเครื่องอยู่ เฉินซงจื่อและพวกหมดหวังแล้ว เตรียมตัวสู้จนถึงที่สุดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

......

ณ ถนนสายหนึ่งในเขตชานเมืองอู่โจว ครอบครัวของเจี่ยงหยาวได้เช่าบ้านที่ด้านหน้าติดถนนใหม่อีกครั้ง เปิดร้านอาหารอีกครั้งแล้ว

แม่ของเจี่ยงหยาวมองไปยังถนนที่เงียบสงัด ถอนหายใจ : "ถนนสายนี้เมื่อเทียบกับถนนเหวินเสียงสายนั้น ด้อยกว่าเยอะ ไม่มีคนเลยด้วยซ้ำ"