แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 216

"การโจมตีนี้ มันแข็งแกร่งกว่าดาบของหลินสุ่นในวันนั้นเป็นสิบเท่า ปรมาจารย์ชั่วคราวและปรมาจารย์เก่าแก่ไม่สามารถเปรียบเทียบได้เลย ไม่แปลกใจเลยปรมาจารย์สามารถตั้งตระหง่านอยู่ในโลกฝึกบู๊ชั้นสูงสุดได้ เป็นความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาจริงๆ!"

"ถ้าหากนี่คือความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา ฉันฆ่าปรมาจารย์ได้ไม่ยาก แต่ถ้าหากเผชิญหน้ากับแดนเทพในตำนาน เกรงว่าจะมีแต่การหลบหนีเท่านั้น"

ตามความแข็งแกร่งที่กู่เชียนซาแสดงออกมา เฉินโม่แอบเปรียบเทียบกับความแข็งแกร่งของตน

ลูกศิษย์แห่งสำนักภูติผี 5 คน มองกู่เชียนซาอย่างกังวลใจ: "อาจารย์ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"

กู่เชียนซามีสีหน้ามืดมน: "ไม่เป็นไร การโจมตีนี้ไม่สามารถทำร้ายฉันได้ แต่ความแข็งแกร่งของคนนี้แข็งแกร่งมาก เกรงว่าจะเข้าสู่แดนของปรมาจารย์แล้ว"

"ปรมาจารย์เหรอ? เขาได้เป็นปรมาจารย์ตั้งแต่อายุยังน้อย! นี่มันไม่เป็นไปตามกฎเกณฑ์เลย ถึงแม้ว่าเขาเริ่มฝึกตั้งแต่ออกจากท้องแม่มา ก็ไม่มีทางเป็นปรมาจารย์ได้ในอายุ 17-18 ปี?" มีเพียงแค่เจ้าสี่ที่มีตาเดียว กะพริบตาปริบๆ แสดงสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อ

"จริงด้วย ตอนนั้นอาจารย์เข้าสู่แดนเซียนผีก็อายุ 50 กว่าปีแล้ว เทพสงครามคนนั้นแห่งยานจิงก็ได้เป็นปรมาจารย์ตอนอายุประมาณ 30 กว่าปี หมอนี่ทำไมถึงฝึกฝนจนเป็นปรมาจารย์ได้ล่ะ?" เจ้าสองใบหน้าซึมเซา วันนี้เขาอายุ 60 กว่าปีแล้ว ยังคงวนไปวนมาอยู่บนจุดสูงสุดของแดนกลืนขวัญ คนเขาอายุ 17-18 ปีก็กลายเป็นปรมาจารย์แล้ว มันทำให้คนเสียความมั่นใจมาก

กู่เชียนซาทำเสียงเหอะ: "ฝึกซ้อมต้องอาศัยวิชา กระดูก สติปัญญา ทั้งสามเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ พวกนายไม่ไหว ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะไม่ไหวเช่นกัน"

ลูกศิษย์หลายคนละอายใจ เจ้าสองไม่เต็มใจ: "ถึงแม้ว่ากระดูก สติปัญญา ทั้งหมดนี้จะสุดยอด แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เด็กอายุ 17-18 ปีกลายเป็นปรมาจารย์ ฉันสงสัยว่าวิชาของหมอนี่จะต้องแข็งแกร่งมากแน่นอน!"

คนที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วย

กูเชียนซาพยักหน้า: "นายพูดถูก หมอนี่จะต้องมีความลับติดตัวแน่นอน หรือว่าเขาอาจได้รับมรดกอันทรงพลังบางอย่างแล้ว!"

เจ้าสองมีสีหน้าตื่นเต้นทันที: "อาจารย์ จับกุมเขาซะ บีบให้เขาส่งมอบวิชา พวกเราพรรคภูติผีก็จะพัฒนาแล้ว

มีร่องรอยของความโลภในดวงตาของกู่เชียนซา พูดอย่างเคร่งขรึมว่า: "ได้ พวกนายลงมือพร้อมกันกับฉัน จับหมอนี่"

"รับทราบ!"

ลูกน้อง 5 คนก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโลภ