แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 244

ว่านเหวินโยวไม่รู้ว่าจะตอบเวินฉิงอย่างไร เพียงแค่เขาได้เห็นเวินฉิงในแวบแรก เขาก็รับรู้ได้ถึงตัวตนของเธอทันที ในใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ดีต่อเธอ และข้างกายเขาตอนนี้ก็กำลังขาดผู้หญิงอย่างเธออยู่

หากเขาตอบรับเวินฉิงไป แล้วเธอเกิดแพ้ขึ้นมา เขาจะต้องตัดนิ้วของเธอทิ้ง แบบนั้นเขาคงทำไม่ได้ แต่หากไม่ทำล่ะก็ นั่นก็หมายความว่าคำพูดของเขาไม่ศักดิ์สิทธิ์พอ

ในช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ คาดไม่ถึงว่าเฉินโม่กลับไม่รู้จักเป็นตายโผล่พรวดออกมา ซ้ำยังพูดจาหยาบคายใส่ พร้อมกับปฏิเสธน้ำใจของเขาด้วย

"ได้ ไม่เมื่อแกพูดแบบนี้เองล่ะก็ งั้นอย่ามาหาว่าฉันรังแกเด็กแล้วกัน !"

"อาฮุย เลือกสิ่งที่เจ้าถนัดที่สุด !" ว่านเหวินโยวใบหน้าเย็นชา ในเมื่อเฉินโม่ยั่วโมโหเขาครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งตอนนี้ความอดทนของเขามาจนถึงขีดจำกัดแล้ว แถมเขายังดูออกด้วยว่าเวินฉิงมีความรู้สึกดีให้กับเฉินโม่ เขาจึงต้องการกำจัดเฉินโม่ทิ้งซะ ไม่อย่างนั้นเฉินโม่จะต้องกลายมาเป็นขวากหนามสำคัญของเขาในอนาคตแน่

อาฮุยสอดสายตามอง และพูดขึ้นว่า "ฉันเลือกยิงธนู !"

ว่านเหวินโยวพยักหน้า ใบหน้ามีแต่ความชื่นชม ยิงธนูไม่ใช่สิ่งที่อาฮุยถนัดที่สุด แต่ก็สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะชนะเฉินโม่แน่นอน

เพราะเมื่ออาฮุยยิงถูกเป้า และเฉินโม่ก็ยิงถูกเป้าด้วย ผลจึงออกมาเป็นเสมอ หากเป็นไปตามที่เฉินโม่พูดมาเมื่อสักครู่ ถ้าเสมอก็จะเท่ากับเขาแพ้

ลูกเศรษฐีคนอื่น ๆ บางคนยังคงสับสนว่าทำไม อาฮุยถึงเลือกเกมยิงธนู ส่วนบางคนที่เข้าใจแล้วก็กระซิบบอกคนอื่น ๆ ต่อ หลังจากนั้นใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความรู้สึกชื่นชมในความฉลาดเฉลียวของอาฮุย

เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบว่า "ได้ งั้นผมก็เลือกยิงธนูด้วย !"

อาฮุยไม่พูดอะไรอีก เดินตรงไปยังด้านข้างสนามยิงธนู หยิบคันธนูขึ้นมาหนึ่งคัน ลองทดสอบกำลัง ก่อนจะชักคันธนูขึ้นพร้อมกับลูกศร

เสียงลูกธนูหลุดออกไป ปักเข้าที่ใจกลางของเป้าหมาย ในห้องโถงเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องยินดี !

"สุดยอด !"

คุณชายหลิวหัวเราะออกมาเสียงดัง "ไอ้ขยะ อาฮุยยิงถูกกลางเป้า ต่อให้แกยิงถูกกลางเป้าด้วยก็ทำได้แค่ตีเสมอ ผลลัพธ์คือแกจะต้องแพ้อย่างแน่นอน ! ฉันจะรอดูนิ้วแกด้วนแล้วกัน ! ฮาฮา"

ฉือรุ่ยปิงสีหน้าเต็มไปด้วยสะใจที่ได้แก้แค้น ในใจของเขามีแต่ความสุข

"ต้องตัดนิ้วทิ้งจริง ๆ หรือ? เลือดจะไหลออกมามั้ยเนี่ย !" ผู้หญิงคนหนึ่งตบเข้าที่หน้าอกของตนเอง เห็นได้ชัดเลยว่าแววตามีแต่ความสนุก แต่กลับทำตัวเหมือนกับคนไร้เดียงสา

"ใครใช้ให้มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงล่ะ สมควรตายแล้วล่ะ !"

เหล่าลูกเศรษฐีมองไปยังเฉินโม่ด้วยความเย็นชา โดยที่แทบจะไม่มีความรู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ

เวินฉิงกังวลจนดึงเฉินโม่เข้ามาและพูดว่า "เสี่ยวโม่ หรือว่าจะไม่แข่งกันแล้ว ฉันโทรหาท่านประธาน ให้เธอช่วยคิดหาวิธีช่วยเหลือเรา !"

เฉินโม่ไม่สนใจคุณชายหลิวสักนิด เขาตบมือของเวินฉิงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และพูดว่า "วางใจเถอะพี่เวิน ช่วยมั่นใจในตัวผมหน่อยสิ"