แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 243

"โหดร้ายเกินไปแล้ว !"

"อวดดีนักนะ !"

"สมองมันโดนถีบไปซะแล้วล่ะมั้ง ถึงกล้าบอกว่าพวกเราเป็นมดปลวก"

"แม่งเอ๊ย ฉันทนไม่ไหวแล้ว ให้ฉันจัดการมันสักทีเถอะ !"

เหล่าลูกเศรษฐีต่างก็ระเบิดอารมณ์ออกมา คำพูดของเฉินโม่สร้างความโกรธเคืองให้กับทุกคนที่นี่

เวินฉิงหน้าตาขมขื่น ในใจร้อนรนดั่งมดที่ตกลงไปในหม้อ แต่ในสายตาของเฉินโม่ เธอกลับเห็นความมั่นใจที่หาใครเปรียบไม่ได้

เวินฉิงไม่รู้ว่าเฉินโม่ไปเอาความมั่นใจมากขนาดนี้มาจากไหน แต่เธอคงจะถูกความมั่นใจของเขาแพร่เชื้อเข้ามาแล้ว ถึงได้เลือกที่จะเชื่อใจเขาไป

ในที่สุดสีหน้าของว่านเหวินโยวก็เปลี่ยนไป น้ำเสียงเองก็เย็นชาลง "เด็กน้อย ฉันเห็นว่านายยังเด็ก จึงไม่คิดจะสนใจแต่แรก ไม่คิดเลยว่าแกจะเป็นคนไม่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่มากถึงเพียงนี้ !"

คุณชายหลิวยิ่งดีใจ คุณชายว่านโมโหแล้ว ไอ้เด็กนี่ได้ตายแน่ !

ฉือรุ่ยปิงสีหน้าเต็มไปด้วยความยินดีเหมือนกัน ตนเองถูกเฉินโม่ทำให้ต้องอับอายขายขี้หน้า ในที่สุดเขาก็ได้แก้แค้นคืนแล้ว

เหล่าลูกเศรษฐีมองไปยังเฉินโม่ ไม่ต่างอะไรจากมองไปยังคนตาย

"คุณชายว่านโมโห ไอ้เด็กนี่โชคร้ายซะแล้ว ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะเป็นนิ้วมือ หรือว่าเส้นเอ็นที่ขาดกันแน่ ?"

ว่านเหวินโยวพูดอย่างเย็นชา "อาฮุย มานี่ !"

ชายหนุ่มผมยาวคนหนึ่งเดินออกมายังหน้าของว่านเหวินโยว และทำการโค้งคำนับลง "คุณชายว่าน !"

ว่านเหวินโยวมองไปยังเฉินโม่ และพูดอย่างเย็นชาว่า "ในเมื่อแกเข้ามาที่นี่แล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะใช้กฎของที่นี่ เมื่อทำผิดกฎ ก็ต้องได้รับการลงโทษ !"

เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบว่า "การลงโทษอะไร ?"