แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 311

เฉินจิงเย่ไม่ได้พูดอะไร แต่หลี่ซู่เฟินเอ่ยปากพูดอย่างไม่พอใจว่า "คุณสารวัตรกำนันหวางพูดแรงเกินไปแล้วค่ะ เด็กพูดตรงไม่คิดก่อน ทำให้คุณไม่พอใจ แต่คงไม่ต้องใส่ร้ายรุนแรงกันขนาดนี้หรอกนะคะ!"

หลี่ซู่เฟินทำงานในห้างคนเดียวมานานหลายปี ด้านวิธีการพูดจาจัดการปัญหาทำได้ดีกว่าเฉินจิงเย่มาก ในประโยคเดียว พูดจานุ่มๆแต่เจ็บ รายละเอียดครบครัน

กำนันหลี่และสารวัตรกำนันฉีที่อยู่ด้านข้าง มองหลี่ซู่เฟิน ความชื่นชมในแววตาเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

สีหน้าของสารวัตรกำนันหวางดูไม่พอใจ เดิมทีคิดอยากจะแสดงอำนาจใส่เฉินจิงเย่สักหน่อย แต่ไม่คิดเลยว่าเฉินจิงเย่จะมีภรรยาที่เก่งเช่นนี้

"ลูกชายของผมอายุสิบห้า พบเจอผู้หลักผู้ใหญ่ก็รู้จักทำความเคารพทักทาย แต่ดูสภาพลูกชายคุณแล้ว ปีนี้คงจะสิบแปดแล้วสินะครับ หรือว่ายังไม่รู้จักกาลเทศะมากเท่าลูกชายอายุสิบห้าของผมหรือครับ?" สารวัตรกำนันหวางเองก็ขี้เกียจเสแสร้งต่อไปแล้ว จึงพูดจาโจมตีเฉินโม่โดยตรง

หลี่ซู่เฟินยิ้มเยาะ "การเคารพรักเด็กและคนแก่เป็นวัฒนธรรมที่สวยงามแต่โบราณของหัวเซี่ยเรา แต่ถ้าหากมีคนแก่ที่ไม่น่าเคารพ อย่างนั้นการกระทำของลูกชายฉันก็คือการเกลียดชังค่ะ!"

"เธอว่าใครเป็นคนแก่ไม่น่าเคารพ?" สารวัตรกำนันหวางเถียงหลี่ซู่เฟินไม่ไหวจึงโมโห

เมื่อเห็นว่ากำลังจะทะเลาะกันแล้ว กำนันหลี่จึงรีบห้ามปรามว่า "พอแล้วๆ ปีใหม่ทั้งทีอย่าเถียงกันเลย!อย่าให้คนของอำเภออื่นมาหัวเราะเยาะเรา"

กำนันหลี่พูดเอง สารวัตรกำนันหวางถึงได้ยอมหยุด แต่ในแววตาที่มองไปยังครอบครัวเฉินจิงเย่ทั้งสามคน แอบมีความโมโหอยู่ด้วย

จากนั้นก็ทุกคนก็คุยเรื่องสัพเพเหระทั่วไป นายอำเภอเหมยเองก็งานยุ่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก้มมองดูเวลาแล้วก็เดินขึ้นเวที หยิบไมค์ขึ้นพูดว่า "ทุกท่านกรุณาเงียบสักครู่ ทุกคนมากันหมดแล้วใช่ไหม? กำนันทุกๆท่านกรุณาลุกขึ้นด้วย ฉันขอเช็กชื่อหน่อย"

อำเภอเฟิ่งซานมีเก้าเมืองสามตำบล กำนันของแต่ละตำบลต่างก็ลุกขึ้น รวมทั้งกำนันหลี่ของโต๊ะเฉินโม่ด้วยเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าคนมาครบแล้ว นายอำเภอเหมยก็ยิ้มร่ามากกว่าเดิม แล้วพูดต่อว่า​ "ทุกท่านนั่งลงเถอะ"