แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 323

ภายในสนาม บนพรมแดง จินเพ่ยอวิ๋นยืนอยู่ตรงหน้าของทุกคนอย่างสวยงาม

นายอำเภอเหมยจับมือของเฉินจิงเย่ไว้อย่างสนิทสนม ไม่เหมือนกับหัวหน้าลูกน้อง แต่เหมือนเพื่อนที่ไม่เจอกันมานาน

"ประธานจินครับ ผมเชิญกลับมาให้แล้วครับ!" นายอำเภอเหมยพยายามให้รอยยิ้มบนใบหน้าของตัวเองดูธรรมชาติที่สุด แต่สีหน้าที่อึดอัดใจเช่นนั้น ใครๆต่างก็ดูออก

จินเพ่ยอวิ๋นรีบเดินไปตรงหน้าของเฉินโม่ โค้งตัวทำความเคารพ "คุณเฉินคะ คุณปู่สั่งให้ฉันมาทักทายคุณแทนเขาค่ะ!"

คุณท่านจินพยายามมากเช่นนี้ เฉินโม่ไม่ให้เกียรติไม่ได้ จึงพูดนิ่งๆว่า "คุณท่านจินเกรงใจเกินไปแล้ว น้ำใจของเขา ผมจดจำไว้แล้วละ"

จินเพ่ยอวิ๋นดีใจ เฉินโม่ไม่ได้บอกว่าฉันยอมรับแล้ว แต่พูดว่าฉันจดจำไว้แล้ว หมายความว่าเฉินโม่พอใจกับน้ำใจที่ตระกูลจินให้ในครั้งนี้

"คุณเฉินไม่ต้องเกรงใจค่ะ คุณปู่บอกว่า บุญคุณที่ตระกูลเฉินติดค้างคุณไว้ ใช้ทั้งหมดของตระกูลจินก็ไม่เพียงพอที่จะตอบแทน ขอให้คุณเฉินอย่าได้ใส่ใจมากค่ะ"

คำพูดนี้เหมือนคุณท่านจินเป็นคนพูดเองจริงๆ

เฉินโม่พอใจกับท่าทางการกระทำของคุณท่านจินอย่างมาก เป็นคน อย่าได้ลืมรากเหง้า

แม้ว่าการที่เฉินโม่ช่วยเหลือคุณท่านจิน สำหรับเขาแล้วจะเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก แต่กลับมีประโยชน์ต่อตระกูลจินไปอีกหลายรุ่นอายุ

บุญคุณที่เฉินโม่มีต่อตระกูลจิน มีค่ามากพอให้คุณท่านจินให้ความสำคัญเช่นนี้จริงๆ

"คุณท่านจินมีใจแล้วละ" จนตอนนี้ ภายในใจเฉินโม่ถึงได้ให้อภัยตระกูลจินอย่างแท้จริง

บทสนทนาของทั้งสองคนราบเรียบ แต่ในหูของผู้ที่ฟังอยู่ด้านข้างกลับกลายเป็นเหมือนดั่งสายฟ้าฟาดผ่าลงสมอง สะท้านจนทุกคนตกตะลึง

"คุณปู่ของประธานจิน อย่างนั้นก็คือคุณท่านจินผู้ก่อตั้งตระกูลจินแห่งฮ่านหยางในตำนานไม่ใช่หรือไง!"

"แม้แต่คุณท่านจินยังให้ความเคารพนอบน้อมกับเด็กมัธยมปลายคนนี้ เขาทำอะไรกันแน่ ทำไมถึงได้รับความสำคัญจากตระกูลจินมากเช่นนี้?"