แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 330

"หยุด!"

วิชาพื้นฐานของโลกบำเพ็ญเซียนอย่างคาถาต้องห้ามวิชาห้าธาตุปกคลุมไปทั่วอาณาเขตระยะหนึ่งไมล์ มนุษย์หินยักษ์ที่ถูกตัดขาดที่มาของพลังงานได้หยุดการกระทำนิ่ง

เหลียนเฉิงอวี้ตะโกนอย่างตื่นตระหนก "ฉันไม่สามารถเคลื่อนย้ายพลังทิพย์ได้ เพราะอะไรกันแน่?"

เหลียนฮั่วเองก็มองดูสองมือของตัวเองอย่างตกตะลึง "พี่ใหญ่ครับ ผมเองก็ไม่สามารถเคลื่อนย้ายพลังทิพย์ได้!"

"เขา จะต้องเป็นเขาทำอะไรบางอย่างแน่นอน!" เหลียนเฉิงอวี้มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

มนุษย์หินยักษ์ที่สูญเสียพลังงานไปแล้วค้างอยู่ได้ในอากาศเพียงแค่สามวินาทีเท่านั้น ก็ได้มลายหายไปเป็นแสงสีเหลืองมากมาย ไม่ได้กลับเข้าสู่พื้นดิน

พลังชะตาห้าธาตุรอบตัวถูกตัดขาด พวกเหลียนเฉิงอวี้ทั้งสองคนไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาทั่วไป

เฉินโม่มองดูเหลียนเฉิงอวี้ พูดนิ่งๆว่า "ตอนนี้ นายเชื่อคำพูดฉันแล้ว"

ความคิดของเหลียนเฉิงอวี้เปลี่ยนแปลงกะทันหัน จู่ๆสายตาก็หันไปมองเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนที่อยู่ด้านข้าง แล้วตะโกนว่า "เหลียนฮั่ว จับตัวเทพธิดาทิพย์ไว้ ใช้เทพธิดาทิพย์มาข่มขู่มัน!"

ระยะห่างระหว่างเหลียนฮั่วและเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รีบวิ่งเข้าใส่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนทันที

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถอยหลังไปอย่างตื่นตระหนก แต่ด้านหลังเป็นเหลียนเฉิงอวี้ จึงไม่สามารถถอยได้

ในแววตาของเฉินโม่มีเจตนาฆ่าปรากฏขึ้น "ยังไม่ตายใจอีก!"

"ฆ่าซะ!"

เสียงหนึ่งดังขึ้น แสงสีทองก็ประกายออกมา กระบี่สับมังกรฟาดฟันผ่านคอของเหลียนฮั่วอย่างเงียบเชียบ แล้วร่างกายก็แยกจากกัน

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนตกใจจนกรีดร้อง แต่ยังไงซะก็เป็นหญิงสาวที่เคยพบเจอสังคมภายนอกมาก่อน ไม่นานก็นิ่งสงบลง แล้วมองเฉินโม่อย่างตกตะลึง

"นี่คือวิชาอะไร?" เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเคยเห็นวิชาที่ตระกูลยิงและตระกูลเหลียนใช้ แม้ว่าจะดูน่าสะพรึงกลัว แต่ขั้นตอนการต่อสู้สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

แต่วิชาที่เฉินโม่ใช้กลับเป็นการตัดหัวของคนๆหนึ่งทิ้งในพริบตา ทั้งขั้นตอนทั้งหมดเฉินโม่ยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ วิชาอย่างนี้เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนไม่เคยได้เห็นมาก่อน!

"น้องรอง!"

เหลียนเฉิงอวี้คุกเข่าลงพื้น ร้องไห้อย่างเสียใจ สายตาที่มองเฉินโม่ เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

"ไอ้แก แกฆ่าน้องรองของฉัน นายน้อยของเราจะต้องฆ่าแกไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้า และทำลายตระกูลแกจนสิ้นแน่นอน!" เหลียนเฉิงอวี้ตะโกนอย่างโหดร้าย

เฉินโม่สีหน้าเย็นชา "โง่เง่าสิ้นดี!"

"ตาย!"

นิ้วหนึ่งชี้ออกมา หน้าผากของเหลียนเฉิงอวี้ทะลุเป็นรู ตายคาที่

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองดูสองคนที่เมื่อกี้ยังทรงพลังกว่าคนอื่น แต่ชั่วพริบตาเดียวก็ถูกเฉินโม่ฆ่าทิ้งอย่างง่ายดาย ภายในใจของเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนรู้สึกประหม่า เฉินโม่ในตอนนี้กับเฉินโม่ที่เธอรู้จัก เหมือนเป็นคนละคนกัน!

"กลัวหรอ?" เฉินโม่มองเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน แล้วถามนิ่งๆ

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนส่ายหน้า แล้วก็พยักหน้า "ฉันก็แค่คิดว่าความผิดของพวกเขาไม่ถึงขั้นต้องตาย ในใจจึงรู้สึกทำใจไม่ได้"

เฉินโม่หัวเราะเยาะ "หญิงสาวใจอ่อน!ถ้าหากว่าเธอไม่ได้เจอกับฉัน แล้วถูกพวกมันพาไปหานายน้อยที่ว่าพวกนั้น เธอเคยคิดถึงผลลัพธ์ของเธอมั้ย?"

"ผลลัพธ์ของเธอจะแย่กว่าของพวกมันเป็นร้อยเท่า!"

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนสะดุ้ง มองเฉินโม่อย่างขอบคุณ เธอรู้ว่าที่เฉินโม่พูดนั้นถูกต้องที่สุด ถ้าหากว่าเธอถูกส่งตัวไปให้เจ้าสำนักน้อย ตามความโรคจิตของคนพวกนี้แล้ว ไม่รู้ว่าจะทำร้ายเธอยังไงบ้าง ถึงตอนนั้นเธอคงจะทรมานเหมือนตายทั้งเป็น!

คนพวกนี้สมควรตาย!

"จัดการกับศพของสองคนนี้ซะ!" เฉินโม่พูดนิ่งๆ

"ครับ!" เฉินซงจื่อโค้งตัวรับคำสั่ง แล้วรีบไปปฏิบัติทันที

เฉินโม่มองดูพวกยิงอี้สงที่ล้มอยู่บนพื้น แล้วเธอเข้าไปนิ่งๆ

"อย่า อย่าฆ่าฉัน ฉันยินดีที่จะเชื่อฟัง!" ยังไม่ทันรอให้เฉินโม่เดินไปถึงตรงหน้า ยิงอี้สงที่หวาดกลัวต่อฝีมือการจัดการที่รวดเร็วดั่งสายฟ้าของเฉินโม่ รีบพูดอ้อนวอน

"ฉันถามอะไร นายก็ตอบมา หากกล้าปิดบังแม้แต่นิด ผลลัพธ์เหมือนกับพวกมัน!" เฉินโม่ก้มต่ำมองดูยิงอี้สง น้ำเสียงไม่มีความรู้สึกปนอยู่เลยสักนิด เหมือนดั่งเทพเจ้าก้มมองคนธรรมดา

"ครับ ผมจะไม่ปิดบังสักนิดแน่นอนครับ!" ยิงอี้สงหวาดกลัวเฉินโม่มากจริงๆ และยอมเชื่อฟังจากใจจริง