แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 349

อู่โจว ลานชุมชนเมือง

ภายในห้อง เฉินโม่นั่งอยู่บนเก้าอี้ มองดูเอียนชิงเฉิงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าตัวเอง สีหน้าเคร่งเครียด

หลายวันมานี้ เอียนชิงเฉิงทำทุกอย่างโดยไม่บ่นสักคำ ความตั้งใจเช่นนี้แม้แต่เฉินโม่เองก็ไม่มีอะไรจะพูด

และเมื่อผ่านเรื่องเจ้าสำนักน้อยนั้นมา ภายในใจเฉินโม่เองก็เริ่มหวั่นไหว บางทีรับเอียนชิงเฉิงไว้ ก็คงจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร

แต่ว่า ถ้าหากสอนวิชาบำเพ็ญเซียนให้กับเอียนชิงเฉิงโดยตรงเลย เฉินโม่รู้สึกว่ามีความอันตรายมาก ถ้าหากวิชาหลั่งไหลออกไป ผลลัพธ์ที่เกิดแม้แต่เฉินโม่เองก็ไม่สามารถควบคุมได้

สุดท้ายเฉินโม่ตัดสินใจเลือกวิชาโลกบำเพ็ญเซียนอย่างหนึ่ง รวมกับวิชาของโลกนักบู๊ และเมื่อทำให้อ่อนแอลงแล้วก็ส่งมอบให้เอียนชิงเฉิงฝึกฝน

รออนาคตคอยดูคุณสมบัติและลักษณะนิสัยของเอียนชิงเฉิง แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะพาเธอเข้าโลกบำเพ็ญเซียนอย่างเป็นทางการหรือไม่

"เธอลุกขึ้นเถอะ ฉันตกลงรับเธอเป็นศิษย์ ตั้งแต่วันนี้ไป เฉินซงจื่อก็คือศิษย์พี่ใหญ่ของเธอ"

เมื่อผ่านการวิเคราะห์พิจารณาแล้ว ในที่สุดเฉินโม่ก็เอ่ยปากตอบตกลง

ในแววตาของเอียนชิงเฉิงมีความดีใจ "ขอบคุณค่ะท่านอาจารย์!"

แล้วหันหลัง ทำความเคารพให้กับเฉินซงจื่อและพูดว่า "สวัสดีค่ะศิษย์พี่ใหญ่!"

เฉินซงจื่อทำความเคารพกลับ "ศิษย์น้องไม่ต้องเกรงใจ ต่อไปเธอและฉันคือคนบ้านเดียวกันแล้ว ต้องดูแลกันและกัน"

เฉินซงจื่อไม่กล้าตั้งตนเป็นใหญ่ เพราะไม่แน่วันไหนเอียนชิงเฉิงอาจจะเลื่อนขั้นสู่อาจารย์แม่ก็ได้ ตอนนี้ดูแลอย่างดี อนาคตมีประโยชน์แน่นอน

"ในเมื่อเธอเข้าสู่สำนักของฉันแล้ว ก็ต้องเชื่อฟังกฎระเบียบของฉัน เฉินซงจื่อ เดี๋ยวนายบอกกฎระเบียบให้กับเธอ หากมีการละเมิดกฎ ฉันจะจัดการด้วยตัวเอง"

น้ำเสียงของเฉินโม่เด็ดขาด ไม่มีอารมณ์ใดๆปนสักนิด

เอียนชิงเฉิงโค้งตัวคำนับ "ศิษย์เข้าใจแล้วค่ะ!"

"ต่อไปเธอก็เรียกเหมือนกับเฉินซงจื่อ ต่อหน้าผู้คนเรียกฉันว่านายน้อยก็พอ เมื่อไม่มีคนนอกอยู่ด้วยค่อยเรียกฉันว่าอาจารย์" เฉินโม่อธิบาย

"นายน้อย!" เอียนชิงเฉิงก้มหัวเรียกเสียงเบา