แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 348

ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน ปฏิกิริยาตอบสนองช้า

จากนั้นทุกคนก็ตะโกนออกมาอย่างตกใจพร้อมกัน "ตายหมดแล้ว?"

"เป็นไปได้ยังไงกัน? ใครฆ่าพวกเขา?" เฉินจิงเย่ถามอย่างสงสัย

นายอำเภอเหมยและนายพันหวางเองก็สงสัย กำลังของโจรพวกนั้นพวกเขาได้เคยเห็นมาเองแล้ว แม้แต่กระสุนปืนปกติก็ไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้ แล้วใครสามารถฆ่าพวกเขาได้หมดกันละ?

หลี่ซู่เฟินเคยเห็นเฉินซงจื่อฆ่าปรมาจารย์ตระกูลหลี่ในงานการประชุมสูงสุดฮ่านหยางมาก่อน จึงไม่รู้สึกตกใจกับสิ่งนี้

แต่พวกนายอำเภอเหมยเหมือนว่าจะไม่ค่อยเชื่อ จึงบอกให้เฉินโม่พาตัวเอียนชิงเฉิงและเวินฉิงกลับเข้าไปพักในเต็นท์ก่อน จากนั้นก็เข้าไปสำรวจในบ้านด้วยตัวเอง

เมื่อเห็นสภาพในบ้าน นอกจากนายพันหวางแล้ว นายอำเภอเหมยและพ่อแม่ของเฉินโม่ต่างก็อาเจียนออกมา

เลือดนองมากเกินไปแล้ว!

เมื่อกลับเข้าเต็นท์ สีหน้าของนายอำเภอเหมยดูอึดอัดเล็กน้อย "คุณเฉินครับ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความผิด แต่ยังไงก็สมควรจะมอบให้กับทางรัฐจัดการนะครับ!อีกอย่างในนั้นยังมีอีกหลายคนที่มีความผิดไม่ถึงขั้นต้องตายนะครับ!"

แม้แต่เฉินจิงเย่ก็เห็นด้วยกับความคิดของนายอำเภอเหมยมากกว่า ยังไงซะทั้งสองคนก็เป็นผู้ที่เติบโตมาในโลกมนุษย์ จึงให้ความสำคัญกับเรื่องการฆ่าคนอย่างมาก

เฉินโม่สีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงเย็นชา "ฉันรู้สึกเพียงแค่ว่าฆ่าไม่พอด้วยซ้ำ!"

"หากฆ่าได้มากกว่านี้ ก็จะไม่มีคนกล้ามาแตะต้องญาติพี่น้องเพื่อนของฉันเฉินโม่คนนี้อีก ฉันจะให้ทุกคนได้รับรู้ ว่าหากแตะต้องญาติพี่น้องของฉัน จะมีจุดจบยังไง!"

นายอำเภอเหมยฟังแล้วรู้สึกหวาดกลัว เจตนาฆ่าในคำพูดของเฉินโม่เห็นได้อย่างชัดเจน ไม่ใช่เพียงแค่คำขู่เท่านั้น

เพียงแต่เขาไม่เข้าใจ จากฐานะเด็กนักเรียนมัธยมปลายของเฉินโม่ ทำไมถึงได้มีเจตนาฆ่าที่รุนแรงขนาดนี้?

คนก็ฆ่าไปแล้ว แม้ว่านายอำเภอเหมยและนายพันหวางจะไม่ค่อยพอใจนัก รู้สึกว่าเฉินโม่ทำเกินเหตุ แต่ทั้งสองคนก็ไม่ใช่คนโง่ ไม่มีทางยอมมีปัญหากับเฉินโม่เพราะคนตายพวกนั้น