แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 352

"พี่ทาว เมื่อไหร่จะพาพวกเราไปทำความรู้จักกับเฉินไต้ซือบ้างละ? หากว่าชีวิตนี้ผมได้เจอเฉินไต้ซือสักครั้ง ชีวิตนี้ก็ไม่มีอะไรน่าเสียใจแล้ว!"

พวกนักเรียนที่ชื่นชมชื่อเสียงของเฉินไต้ซืออย่างมาก มองหลินทาวด้วยสีหน้านับถือ

หลินทาวหัวเราะอย่างได้ใจ "วางใจได้ รอฉันว่างกลับบ้านตระกูลหลิน ถามผู้นำตระกูลว่าเฉินไต้ซือมีเวลาว่างเมื่อไหร่ ถึงตอนนั้นก็จะพาพวกนายไปแนะนำให้กับเฉินไต้ซือให้หมดเลย"

"จริงหรอครับ ขอบคุณพี่ทาวมากครับ!"

พวกกลุ่มนักเรียนสีหน้าตื่นเต้นดีใจ

สีหน้าหลินทาวยิ่งได้ใจมากขึ้น มองดูรูปเต่าที่วาดไว้บนโต๊ะเฉินโม่ ในแววตามีความโกรธแค้นปรากฏ

"เฉินโม่ ในงานพนันหินหยกนายทำให้ฉันถูกคุณชายตระกูลหลินทำร้ายอย่างหนัก ถึงขั้นลงจากเตียงไม่ได้หลายวัน ความแค้นนี้ฉันต้องชำระแน่นอน!"

ที่จริงแล้วหลินทาวขี้โม้มาตลอด เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลหลินถูกเฉินโม่ทำลายล้างแล้ว แล้วจะรู้จักกับเฉินไต้ซือได้ยังไง?

อีกอย่างเขาไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเฉินไต้ซือที่ชื่อเสียงโด่งดังนั่นก็คือเฉินโม่ที่เขาโกรธแค้น

แถวหน้า เจี่ยงหยาวมองดูหลินทาวที่มีสีหน้าได้ใจ ใบหน้าสวยงามเคร่งขรึมอย่างมาก "พวกนายอย่าได้ใจไป ฉันเชื่อว่าพี่เฉินโม่จะต้องกลับมาแน่นอน!"

เจี่ยงหยาวมองไปที่ประตูห้องเรียนด้วยความคาดหวังโดยไม่ตั้งใจ การกระทำเช่นนี้ หลายวันมานี้เธอทำไปกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้

เมื่อหันไปมอง เจี่ยงหยาวก็มีสีหน้าตื่นเต้นดีใจขึ้นมา!

"พี่เฉินโม่!"

"ฉันไม่ได้กำลังฝันไปใช่มั้ย!"

เจี่ยงหยาวขยี้ตาอย่างดีใจ เฉินโม่เดินถึงตรงหน้าของเธอแล้ว พูดด้วยรอยยิ้มว่า "ฝันอะไร? ไม่เจอไม่กี่วันก็จำฉันไม่ได้แล้วงั้นหรอ?"