แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 356

"นักเรียนเฉินโม่ นายขาดเรียนมาหลายวันแล้ว วันนี้เพิ่งมาเรียนเป็นวันแรกก็จะมาลาหยุด นายเห็นว่าโรงเรียนเป็นของบ้านตัวเองหรือไง? หรือว่านายไม่ให้ความสำคัญกับการศึกษาของตัวเอง คิดว่าตัวเองเรียนไม่ดีแล้วอยากจะยอมแพ้ดูถูกตัวเอง?"

"เทอมนี้เป็นช่วงสุดท้ายก่อนสอบมหาวิทยาลัย ถ้าหากนายยังไม่พยายาม แม้แต่มหาวิทยาลัยท้ายๆก็คงสอบไม่ติด!"

สำหรับเรื่องการสอบมหาวิทยาลัย เฉินโม่มีความมั่นใจอย่างมาก แต่ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถอธิบายให้ครูเข้าใจได้

"คุณครูวางใจได้ครับ ผมรู้จักประมาณการ"

หวางลี่ยิ้ม "นายรู้จักประมาณการ? นายมีความประมาณการอะไร!"

"พอแล้ว เรื่องลาหยุดวางไว้ก่อน ตอนนี้จัดการเรื่องเมื่อกี้ก่อน นายมั่นใจว่าจะไม่ยอมรับผิด?" หวางลี่จ้องเฉินโม่เขม็ง เหมือนว่าอยากจะมองหาความคิดที่แท้จริงของชายหนุ่มคนนี้

เฉินโม่พูดยิ้มๆว่า "ขออนุญาตถามนะครับคุณครู ถ้าหากว่ามีคนคิดอยากจะข่มขืนครู ครูคิดจะยอมหรือว่าต่อต้านขัดขืนละครับ?"

หวางลี่หน้าแดงก่ำ เอ่ยปากต่อว่า "ไร้สาระ ก็ต้องขัดขืนสิ!"

"แล้วถ้าหากว่าครูขัดขืนรุนแรงไปแล้วฆ่าโจรไปโดยไม่ระวัง แล้วครูก็จะมีความผิดฐานฆ่าคนมั้ยครับ?" เฉินโม่มองหวางลี่ ใบหน้าฉีกยิ้มเล็กน้อย

หวางลี่มองเฉินโม่อย่างตะลึง รู้สึกเถียงไม่ออก

ครูคนอื่นเองก็มองเฉินโมอย่างตกใจ ในใจชื่นชมปัญญาความคิดของเฉินโม่

สักพัก หวางลี่ถึงได้ถอนหายใจตอบว่า "ฉันไม่มีความผิด!"

เฉินโม่กางมือ พูดด้วยรอยยิ้มว่า "งั้นขออนุญาตถามนะครับคุณครู แล้วไม่ทราบว่าผมมีความผิดอะไรครับ?"

หวางลี่มองเฉินโม่ แววตาสับสน ในใจอดสงสัยไม่ได้ ว่านี่ใช่นักเรียนที่สอบได้อันดับท้ายสุดของโรงเรียนติดต่อกันมาสามปีจริงๆงั้นหรอ?

นักเรียนที่สามารถต้อนคุณครูมาได้ถึงจุดนี้ จะสอบติดอันดับท้ายติดต่อกันสามปีได้ยังไง!

"เรื่องลาหยุดไว้ค่อยคุยกัน นายกลับไปเรียนก่อนแล้วกัน เรื่องนี้ฉันจะแห้งไปทางห้องวิชาการตามจริง รอผลการจัดการของโรงเรียนแล้วกัน"

หวางลี่รู้สึกหมดหนทาง ถ้าหากคนที่เฉินโม่รังแกไม่ใช่หลินทาว บางทีเรื่องนี้เธออาจจะสามารถปกปิดไว้ได้ แต่ว่าฐานะครอบครัวของหลินทาวไม่ธรรมดา แม้ว่าเธออยากจะให้เรื่องสงบแต่ก็ทำไม่ได้

ฉะนั้นแล้วแจ้งเรื่องนี้ไปตามจริงซะดีกว่า แล้วมอบให้เบื้องบนเป็นคนจัดการแล้วกัน

เฉินโม่พยักหน้า ตอบอย่างจริงจังว่า "อย่างนั้นผมก็รอสักหน่อย หวังว่าคุณครูจะรีบให้คำตอบกับผมนะครับ นักเรียนมีธุระมาขอลาหยุด เหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ได้อยู่ในขอบเขตอำนาจของกฎระเบียบโรงเรียนนะครับ"

หวางลี่หมดคำจะพูด คำพูดนี้ของเฉินโม่เหมือนว่าจะมีความหมายของการข่มขู่แฝงด้วย นักเรียนคนนี้คิดอยากจะต่อต้านงั้นหรอ?

"ตกลง ฉันรู้แล้ว ฉันจะรีบพิจารณา นายกลับไปได้แล้ว" หวางลี่รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเป็นบ้าแล้ว สอนหนังสือมานานหลายปีขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่พบเจอกับนักเรียนที่จัดการได้ยากเช่นนี้

"อย่างนั้นนักเรียนขอตัวครับ!"

เฉินโม่หันหลังเดินจากไป ฝีเท้านิ่งสงบ ทำให้ดูมีความมั่นใจอย่างมาก

เฉินโม่กลับเข้าห้องเรียน เดินกลับไปยังที่นั่งของตัวเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วนั่งลงเงียบๆ

เพื่อนนักเรียนเห็นว่าเฉินโม่กลับมาเร็วขนาดนี้ ต่างก็รู้สึกแปลกใจ

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ครูจัดการเร็วขนาดนี้เชียวหรอ?"

"ฉันดูท่าทางของเฉินโม่แล้ว ดูไม่เหมือนได้รับบทลงโทษอะไรเลยนะ?"

หลินทาวเองก็มีสีหน้าสงสัย แต่เขาเชื่อว่าโรงเรียนต้องให้ความเป็นธรรมกับเขาแน่นอน ถ้าไม่ได้จริงๆเขาก็เรียกพ่อของตัวเองมา จะต้องไล่เฉินโม่ออกจากโรงเรียนให้ได้

เฉินโม่ใช้หลินทาวสร้างอำนาจ เกิดประโยชน์อย่างมาก ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องเฉินโม่อีก แม้จะนินทาว่าร้ายเฉินโม่ แต่ก็ทำได้แค่แอบซุบซิบนินทาลับหลังเท่านั้น ไม่กล้าให้เฉินโม่ได้ยิน

พวกจ้าวกางและเจี่ยงหยาวที่สนิทกับเฉินโม่ ต่างก็เข้ามาถามเฉินโม่ เฉินโม่พูดเพียงแค่ว่าไม่มีอะไร บอกทุกคนสบายใจ

ทุกคนจึงได้โล่งใจ แต่ภายในใจก็ยิ่งมีความสงสัยมากยิ่งขึ้น