แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 399

หลังจากเกิดใหม่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินโม่ได้เปิดใจและแสดงความรู้สึกต่อแม่ของตนเอง

ถ้าไม่เกิดใหม่ ความจริงแล้วในวัยของเขา ควรเป็นเวลาที่จะเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา

เมื่อได้ยินคำพูดที่จริงใจของเฉินโม่แล้ว หลี่ซู่เฟินรู้สึกละอายใจอยู่ชั่วขณะหนึ่ง "เสี่ยวโม่ การที่ลูกฆ่าคนนั้นเป็นเพราะห่วงแม่ แต่แม่กลับกังวลว่าลูกจะกลายเป็นหนุ่มคลั่งฆ่าคน แม่เป็นแม่ที่ไร้ประโยชน์จริง ๆ!"

เมื่อหลี่ซู่เฟินมองเฉินโม่ ความขมขื่นในดวงตาของเธอก็หายไปอย่างสิ้นเชิง เธอเดินไปข้างหน้าและกอดเฉินโม่เอาไว้ เหมือนตอนที่เขายังเป็นเด็ก

"เสี่ยวโม่ เป็นเพราะแม่เข้าใจลูกผิด ลูกอย่าโกรธแม่น่ะ" หลี่ซู่เฟินกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

หลังจากเวลาผ่านไป 600 ปี เฉินโม่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในอ้อมกอดของแม่อีกครั้ง และความอบอุ่นในวัยเด็กที่หายไปนานก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกนี้ทำให้เขาโหยหาเป็นอย่างมาก

แม้แต่หัวใจที่หนักแน่นของเฉินโม่ก็เกิดความหวั่นไหว "คุณแม่ครับ ผมจะโกรธคุณแม่ได้อย่างไร? ผมแค่กลัวคุณแม่จะเข้าใจผิดเท่านั้น"

เมื่อมองภาพอันอบอุ่นนี้ เวินฉิงหลั่งน้ำตาเล็กน้อย

เธออาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่ยังเป็นเด็ก วัยเด็กของเธอไม่เคยรู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัว หลังจากถูกหลี่ซู่เฟินรับเลี้ยงแล้ว เธอถึงได้รู้ว่าบ้านคืออะไร

ถึงแม้ว่าครอบครัวของหลี่ซู่เฟินจะปฏิบัติต่อเธอดีแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ ซึ่งเป็นความเสียใจชั่วชีวิตของเวินฉิง

เวินฉิงถือโอกาสที่ไม่มีใครสังเกตเห็น เธอแอบเช็ดน้ำตาจากหางตาแล้วเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ซาบซึ้ง

หลี่ซู่เฟินสั่งผู้จัดการ "หาคนมาทำความสะอาดที่นี่ ถ้ามีเรื่องอะไรอย่าลืมโทรหาฉันทันที"