แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 42

จางหู่มองไปยังเฉินโม่ เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย ไอ้เด็กน้อย แกต่อยเก่งไม่ใช่เหรอ?รอไปถึงในสถานีตำรวจแล้ว กูจะถือปืนสองกระบอกเผชิญหน้ากับแก ค่อยจัดการกับแกดีๆ!

โจวหาวก็ไม่ปกปิดอีก เผยใบหน้าที่ตื่นเต้นหลังจากที่แก้แค้น เขารู้เรื่องความสัมพันธ์ของจางหู่กับผบ.หมู่เหอตั้งนานแล้ว เพราะงั้นถึงได้ช่วยจางหู่แจ้งความ

"เฉินโม่ แกก็อย่าโทษว่าฉันโหดเหี้ยม ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่แกชอบทำออกหน้ามากเกินไป ไม่ควรล่วงเกินฉัน"

มองไปยังตำรวจที่ถือปืนใส่กระสุนจริงที่เดินเข้ามา ในที่สุดเฉินโม่ก็อดไม่ได้ขมวดคิ้วแล้ว แม้ว่าเข้าไปในสถานีตำรวจ เขาก็มีวิธีหนีรอด แต่ว่า ต่อไปก็ไม่มีทางที่จะสงบได้อีกแล้ว

วางแผนตามสถานการณ์ตรงหน้า จำเป็นต้องใช้วิธีการปกติมาจัดการกับตำรวจเหล่านี้

"ช่างเถอะ โทรขอร้องให้แม่ช่วยเหลือดีกว่า!"

แม้ว่าแม่ของเฉินโม่อยู่ที่อู่โจวไม่มีรากฐานอะไร แต่ไม่ว่ายังไงก็เป็นเจ้านายที่บริษัทเข้าสู่ตลาดที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน จัดการปัญหาเล็กน้อยนี่ ไม่มีปัญหาแน่นอน

ชาติก่อน บ้านของเจี่ยงหยาวเกิดเรื่องขึ้น หลี่ซู่เฟินเป็นคนช่วยจัดการ

เพียงแต่ว่าตอนนี้เนื่องจากเฉินโม่เข้ามาแทรกแซง ทำให้วิกฤตของครอบครัวเจี่ยงหยาวล่วงหน้าไปแล้ว ถ้าหากไม่สยบจางหู่โดยสิ้นเชิง เขาก็จะมาสร้างความวุ่นวายให้ครอบครัวของเจี่ยงหยาวโดยเร็ว

และตอนที่เฉินโม่เตรียมที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาหลี่ซู่เฟิน จู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา : "ช้าก่อน!"

ทันใดนั้นสายตาของทุกคน ถูกคนดึงดูดทั้งหมด

ผู้หญิงที่ผมยาวถึงเอว ใส่เสื้อเสื้อนวมขนนกสีฟ้าอ่อน งดงามมากคนหนึ่ง เดินเข้ามาแล้ว สีหน้าท่าทางของผู้หญิงมองดูแล้วสวยและนิ่มนวล แต่ในความสวยและนิ่มนวล กลับนำมาซึ่งความจองหอง