แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 43

"โทรสิ โทรตามอำเภอใจเลย ถ้าหากวันนี้คุณไม่สามารถพูดโน้มน้าวฉันได้ งั้นฉันจะตั้งข้อหาคุณขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ และพาตัวคุณไปด้วย "ถูกคนสวยเมินใส่ ผบ.หมู่เหอค่อนข้างโมโห พูดพร้อมยิ้มอย่างเยือกเย็น

ผบ.หมู่เหอถึงขั้นกับแอบตัดสินใจ วันนี้ไม่ว่าใครโทรมา แม้ว่าเป็นสารวัตรของพวกเขาโทรมาขอร้อง เขาก็ไม่ไว้หน้า

"สวัสดีค่ะ คุณอาหานไหมคะ ?หนูเสี่ยวอวิ๋น เหอะๆ คุณปู่สุขภาพแข็งแรงดีค่ะ จริงสิคะ ตอนนี้หนูประสบปัญหานิดหน่อย จำเป็นต้องรบกวนอาหน่อย......"

ยิ้มเล็กน้อยพร้อมอธิบายในตอนนี้ จินเพ่ยอวิ๋นวางสายโทรศัพท์

ผบ.หมู่เหอยิ้มอย่างเยือกเย็นด้วยใบหน้าที่ดูถูก : "โทรเสร็จแล้ว?"

"อืม โทรเสร็จแล้ว!"จินเพ่ยอวิ๋นพยักหน้าอย่างนิ่งๆ

"ยังจะโทรหาใครอีก ต่อเลย ฉันรอคุณ"ผบ.หมู่เหอยิ้มเยือกเย็นอย่างดูถูก เมื่อกี้ตอนที่จินเพ่ยอวิ๋นคุยโทรศัพท์ เขาก็ฟังอย่างตั้งใจ คุณอาหาน?บุคคลที่มีเกียรติและมีชื่อเสียงทั่วทั้งเมืองอู่โจวเขารู้หมด แต่กลับว่าไม่เคยได้ยินบุคคลที่แซ่หานคนนี้มาก่อน

ผบ.หมู่เหอลงความเห็น สาวสวยที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เป็นนักต้มตุ๋นที่วางมาดใหญ่โตเพื่อตบตาคน

จางหู่ก็มีใบหน้าที่ไม่ยี่หระเพราะถือว่ามีคนหนุนหลัง แม้ว่าเป็นผบ.หมู่เหอเป็นเพียงแค่ผบ.หมู่ที่สถานีตำรวจภาคตะวันตก กลับว่า มีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวาง บุคคลที่จัดอันดับต้นๆในอู่โจว แทบจะไม่มีคนไหนที่เขาไม่รู้จัก หากไม่ถูกจัดลำดับ แน่นอนว่าก็ไม่จำเป็นต้องรู้จัก

เพราะงั้น ในเมื่อผบ.หมู่เหอไม่กลัว เขาจางหู่ก็ไม่กลัวไปโดยปริยาย