แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 437

หนานกงหลงอดที่จะถอยหลังหนึ่งก้าวไม่ได้ พลังหนึ่งหมัดนั้นของเฉินโม่ในตอนนี้น่าตกใจเกินไป

"ไอ้หนู แกกล้าฆ่ากู พอพ่อกูเสร็จการบำเพ็ญ จะต้องจัดการแกให้เป็นชิ้นๆแน่นอน!" หนานกงหลงพูดขู่

"หนวกหู!" เฉินโม่โบกมืออย่างสบายๆ พลังที่ไร้รูปร่างก็ซัดหนานกงหลงบินไปเลยโดยตรง แล้วกระแทกไปกับกำแพง

หนานกงหลงกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง แล้วตะโกนร้องอย่างโหดร้ายดุดันว่า "มีความสามารถแกก็ฆ่ากูซะ รอพ่อกูกลับมา จะต้องล้างแค้นให้กูแน่นอน!"

"ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มาหาฉัน ฉันก็กำลังจะไปหาเขาอยู่พอดี" เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ ฉายแววเจตนาฆ่าในดวงตา แล้วก็ซัดฝ่ามือหนึ่งออกไปอีกครั้ง "แกไปตายได้แล้ว"

พรวด!

ทันใดนั้นหนานกงหลงก็มุ่งหน้าไปยังที่อื่น ความแข็งแกร่งของแดนในชั้นสูงสุด แม้แต่ต้านทานก็ไม่สามารถทำได้

แววตาของเฉินโม่หมุนอีกครั้งหนึ่ง แล้วมองไปที่มู่เจิ้งเฟิง "ถึงตาแกแล้ว"

ซุนเฟยเยว่ตกใจจนทรุดตัวนั่งลงกับพื้น เขาฝันก็คิดไม่ถึงว่า ที่แท้ชายหนุ่มที่ไม่โดดเด่นคนนี้ ถึงจะเป็นเทพสังหารที่แท้จริง!

เมื่อครู่เขามุ่งเป้าไปที่หลี่ซู่เฟินขนาดนั้น เฉินโม่จะปล่อยเขาไปหรือ?

สีหน้าของท่านถังก็เคร่งขรึมมากเช่นกัน เขาก็นึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะลงมือโหดเหี้ยมแบบนี้ ฆ่าคนราวกับการเล่นของเด็ก!

แต่กลับเป็นถังซืออวี่ที่หน้าตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น พลังของเป็นตายในชั่วขณะประเภทนี้ ทำให้ในใจเธอโหยหาไร้ที่เปรียบ ในตาดวงโตที่มองไปยังเฉินโม่ เต็มไปด้วยความชื่นชม

สีหน้าของหลี่ซู่เฟินดูไม่ได้อยู่บ้าง เธอไม่สามารถยอมรับที่เฉินโม่ฆ่าคนได้อย่างสบายๆ แม้ว่าคนเหล่านี้จะมีเส้นทางสู่ความตาย แต่เธอก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ

"เสี่ยวโม่ พอแล้ว! ลูกได้ฆ่าคนสองคนติดต่อกันแล้ว จะฆ่าคนอีกไม่ได้แล้ว" หลี่ซู่เฟินเสียงสั่นเทา เธอไม่สามารถยอมรับการฆ่าคนอย่างง่ายดายต่อหน้าเธอของลูกชายตัวเองได้

เฉินโม่หันกลับ เหลือบมองหลี่ซู่เฟินแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย คนอื่นเขาสามารถไม่สนใจได้ แต่ว่าความรู้สึกของแม่ของตัวเองเขาไม่สามารถที่จะไม่สนใจได้

เขารู้ว่าหลี่ซู่เฟินอาศัยอยู่ในโลกมนุษย์มาหลายสิบปี แนวคิดของโลกมนุษย์หยั่งรากฝังลึก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาเกิดใหม่ ถึงตายหลี่ซู่เฟินก็จะไม่สัมผัสกับโลกฝึกบู๊

หลี่ซู่เฟินอาศัยอยู่ในโลกมนุษย์มาหลายสิบปีต้องการเปลี่ยนแปลงความคิดของเธอ ใช่ว่าจะสามารถทำได้ในชั่วข้ามคืน จำต้องมีแรงจูงใจที่ดีถึงจะได้

"แม่ เขาเป็นคนของโลกฝึกบู๊ ไม่ได้ถูกผูกมัดโดยกฎของโลกมนุษย์ แม้จะฆ่าเขากฎหมายของหัวเซี่ยก็จะไม่เข้ามายุ่ง" เฉินโม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องค่อยๆปลูกฝังความคิดบางอย่างให้แก่แม่ของตัวเอง

หลี่ซู่เฟินส่ายหัวด้วยท่าทีแน่วแน่ "แม่ไม่ต้องการเห็นลูกฆ่าคนอีกแล้ว"

เฉินโม่ถอนหายใจอยู่ในใจ แม้ว่าเขาเคยฆ่าล้างดาวดวงหนึ่งเพียงคนเดียว แต่วันนี้กลับต้องเปลี่ยนการตัดสินใจเพื่อคนๆหนึ่ง

"แกโชคดี อาศัยตอนที่ฉันยังไม่เปลี่ยนความตั้งใจ ไปซะเถอะ!" มองดูมู่เจิ้งเฟิงที่สีหน้าเป็นกังวล แล้วเฉินโม่ก็พูดอย่างเย็นชา

มู่เจิ้งเฟิงยกมือคารวะต่อหลี่ซู่เฟิน จากนั้นก็หันหลังกระโดดออกจากหน้าต่างไป

ดวงตาของเฉินโม่หันไปที่ร่างของว่านฉางหรูอีกครั้ง น้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าบทเรียนที่ฉันสอนตระกูลว่านของพวกแกคงยังไม่เพียงพอ"

สีหน้าของว่านฉางหรูหมองหม่น ในใจหวาดกลัวยิ่งนักแล้ว เขารู้สึกว่าคราวนี้ เฉินโม่เหี้ยมโหดมากกว่าครั้งที่แล้ว

และที่ทำให้ว่านฉางหรูตกใจมากที่สุดก็คือ ความแข็งแกร่งของเฉินโม่นั้นดูแข็งแกร่งกว่าของเฉินซงจื่อ ตระกูลว่านต้องการเป็นศัตรูกับสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังคนหนึ่งจริงๆหรือ?

เดิมทีว่านฉางหรูต้องการอธิบาย ว่าที่จริงแล้วเป็นหนานกงหลงที่ริเริ่มตามหาเขา แต่เมื่อคิดถึงว่านเหวินโยวที่ถูกตีจนขาหักทั้งสองข้าง ว่านฉางหรูกัดฟันไม่ได้เอ่ยขึ้น โดยที่นิ่งเงียบ

"อย่าได้มีคราวหน้าอีก ไสหัวไปซะ!" เฉินโม่รู้สึเอือมระอาเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่ซู่เฟินอยู่ที่นั้น วันนี้แม้แต่ว่านชางหรูเขาฆ่าด้วยกันไปเลย แม้ว่าทางการจะไม่พอใจ เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ

ศักดิ์ศรีของผู้บำเพ็ญที่ยิ่งใหญ่แห่งแดนแปรภาพ ถูกยั่วยุไม่ได้!