แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 450

เฉินโม่ก็หลับตาทำสมาธิต่อไป ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่ารอบๆ มีสายตาที่ไม่เป็นมิตรมองมา แต่เขาก็ไม่สนใจ

เดี๋ยวนี้เป็นยุคที่อาศัยหน้าตาหากิน ขอเพียงเป็นสาวสวยๆ ต่อให้ทำเรื่องที่เกินไป ก็จะได้รับการให้อภัย แถมยังคิดว่าสาวสวยมีนิสัยเป็นเอกลักษณ์

ถ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ถูกเปลี่ยนเป็นป้าแก่ๆ คงจะถูกคนอื่นด่าสาดเสียเทเสียไปแล้ว

เฉินโม่ถือว่าประสบการณ์ครั้งนี้ เป็นเรื่องราวเล็กๆ ระหว่างทาง ไม่ได้เสียหายอะไรมาก

รถไฟจอดถึงสถานี เฉินโม่ลงรถคนแรก พอมาถึงลานกว้างของสถานี เฉินโม่ก็เตรียมจะไปถามคนเรื่องที่ตั้งของวิลล่าชิงหลง

พอดีว่าไม่ไกลออกไปมีป้าพนักงานทำความสะอาดอยู่ เฉินโม่ก็เลยเดินเข้าไป

แต่ว่า ด้านหลังก็มีเสียงเด็กผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามา และยังเป็นท่าทางอวดดีเหมือนเดิม "อ้าว โลกช่างกลมจริงนะ คิดไม่ถึงว่านายจะลงสถานีนี้เหมือนกัน!"

เฉินโม่ก็หันไปมองสองพี่น้องคู่นั้น แล้วพูดนิ่งๆ ว่า "วันนี้ผมมางานเลี้ยงวันเกิดเพื่อน อารมณ์ยังดีอยู่ ไม่อยากจะมีเรื่องกับพวกคุณ ทางที่ดีพวกคุณอย่ามาหาเรื่องผมดีกว่า"

เด็กผู้หญิงคนนั้นก็หัวเราะทันที "ฮ่าๆ บังเอิญจังเลยนะ พวกเราก็มางานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนเหมือนกัน ก็แค่ยื่นมือสั่งสอนคนอวดดีอย่างนาย พอถึงงานเลี้ยง จะได้เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ทุกคนฟังสนุกๆ"

เฉินโม่สายตาเย็นชาลง การกระทำที่เอาความทุกข์ของคนอื่นไปเล่าสนุกปาก เฉินโม่เกลียดมาก

ชาติที่แล้วเฉินโม่เป็นคนที่ถูกคนอื่นเอาไปเล่นสนุก ต่อให้ได้รับช่วงดูแลเหม่ยหวา กรุ๊ป ก็ยังถูกคู่แข่งเยาะเย้ย ต่อให้บำเพ็ญถึงแดนดั่งเทพ เฉินโม่ก็ยังรู้สึกว่าตนเองมีความอัปยศตลอดชีวิต

ตอนนี้ห่างมาแล้ว600ปี เฉินโม่ฝืนชะตามาเกิดอีกครั้ง คิดไม่ถึงว่าจะยังมาเจอเรื่องแบบนี้อีก

เดิมทีเฉินโม่อยากจะสั่งสอนสองคนนี้เสียหน่อย แต่กลัวจะเกิดปัญหา ถ้าไปงานเลี้ยงวันเกิดสายจะแย่เอา

"ผมขอเตือนคุณอีกครั้ง ผมคือคนที่พวกคุณหาเรื่องไม่ไหว อย่ามาหาเรื่องผม"

พูดจบ เฉินโม่ก็หันหลังจากไป

แต่ว่า หนุ่มน้อยคนนั้นก็มาขวางเฉินโม่ไว้ ยิ้มเย็นพูดว่า "เห้ยไอ้น้อง เมื่อครู่นี้บนรถไฟมีคนเยอะ กูสั่งสอนมึงไม่สะดวก ตอนนี้มึงคิดจะหนีหรือไงวะ?"

"โขกหัวคำนับขอโทษน้องสาวกูเดี๋ยวนี้เลย แล้วกูจะปล่อยมึงไป ไม่อย่างนั้นกูก็ไม่ติดใจที่จะสั่งสอนมึงเสียหน่อย ให้มึงได้จดจำ"