แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 456

"ไอ้หมอนี่มันบ้ามากเลย ถึงได้ไม่ให้เกียรติคุณหนูหยู่เหวินแบบนี้ น่าสนใจดีแฮะ!"

"พวกคุณมองไม่ออกงั้นหรือ สองพี่น้องตระกูลหยู่เหวิน เคยประมือกับหมอนี่มาก่อนแล้ว และดูเหมือนว่าจะเสียเปรียบ ที่คุณชายเฉิงเดินออกไป น่าจะไปหาคนมาช่วย"

"หมอนี่เป็นนักเรียนที่ย้ายมาจากอำเภอเล็กๆ จริงๆ งั้นหรือ? กล้าหาเรื่องกับตระกูลหยู่เหวินแบบนี้ ถ้าไม่มีคนคอยหนุนหลังคงไม่ไหวนะ"

หยูเจียหาวหัวเราะ "คนอยู่เบื้องหลังบ้าบออะไร ก็แค่ต่อยตีเก่งเท่านั้น อยู่ที่โรงเรียนหมอนี่ก็บ้าคลั่งจนเคยตัว คิดว่าด้านนอกจะเหมือนในโรงเรียน คิดว่าไม่มีใครเอาชนะมันได้หรือไง?"

ทุกคนก็แอบส่ายหัว ในโรงเรียนกับสังคมภายนอก มันเป็นโลกที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง อยู่ในโรงเรียนไม่มีคนหนุนหลัง ไม่มีอิทธิพล แต่ถ้าตนเองโดดเด่น ก็ยังจะพอมีที่ให้ยืนได้บ้าง แต่ถ้าออกมานอกโรงเรียน ถ้าไม่มีคนหนุนหลังหรือมีอิทธิพล เส้นทางนี้มันก็จะเดินลำบาก

"ดูนั่นสิ คุณชายเฉิงกลับมาแล้ว ด้านหลังของเขาคือใครกัน? ทำไมถึงคุ้นหน้าคุ้นตา?"

"นั่นคือ...โจวเทียนวั่ง ลูกพี่โจว!พระเจ้าช่วย คุณชายเฉิงไปเชิญเขามาเลยหรือนี่ ทีนี้หมอนั่นลำบากแน่!"

"คุณหมายถึงโจวเทียนวั่งของตระกูลโจว ที่มีชื่อเสียงโด่งดังบริเวณชานเมืองเจียงหนานอย่างนั้นหรือ? นั่นเป็นตระกูลที่ด้อยกว่าตระกูลมู่หรงตระกูลเดียวเลยนะนั่น!"

"ได้ยินมานานแล้วว่าตระกูลหยู่เหวินกับตระกูลโจวมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง พระเจ้าช่วย ถ้าตระกูลหยู่เหวินกับตระกูลโจวร่วมมือกัน ต่อให้เป็นตระกูลมู่หรงก็ต้องหวั่นเกรง!"

"ครั้งนี้ถ้าหมอนั่นไม่ตายก็ต้องมีเลือดตกยางออกบ้างล่ะ!"

พอได้ยินพวกลูกเศรษฐีแห่งเจียงหนานคุยกัน พวกนักเรียนที่มาจากโรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจว ไม่เพียงไม่กังวลใจแทนเฉินโม่ แต่กลับมีสีหน้าตื่นเต้นอยากจะเห็นกันขึ้นมา

เฉินโม่อยู่ที่โรงเรียนก็ออกนอกหน้าตลอดเวลา ถูกคนอื่นอิจฉาตลอด โดยเฉพาะที่ไปกอดมู่หรงยานเอ๋อร์ในงานเฉลิมฉลองโรงเรียน ยิ่งทำให้เฉินโม่มีศัตรูทั้งโรงเรียน