แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 496

"เจ้าหนู ถ้าแกรู้ว่าใครยืนอยู่ตรงหน้า ฉันรับรองว่าแกไม่พูดแบบนั้น" ชายหนุ่มคนหนึ่งมองเฉินโม่อย่างเย้ยหยัน

"คุณชายกงซุนเป็นลูกชายคนโตของตระกูลกงซุนในซีไห่ เป็นทายาทของตระกูลกงซุน คุณอาของเขาเป็นภรรยาของท่านสามจินแห่งตระกูลจินในฮ่านหยาง เป็นไง? กลัวแล้วใช่ไหม!" ชายหนุ่มกล่าวด้วยความภูมิใจ

เฉินโม่รู้สึกรำคาญและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "แม้ว่าแกจะเป็นลูกชายของประธานาธิบดีของสหรัฐ มันเกี่ยวอะไรกับฉัน? ไสหัวออกไปจากที่นี่ อย่ามารบกวนฉัน"

ใบหน้าของชายหนุ่มกลุ่มนี้เปลี่ยนไป จากนั้นพวกเขาดุด่า "จองหอง! ยังไม่มีใครในฮ่านนยางกล้าพูดแบบนี้กับพวกเรา พวกแกเบื่อที่จะมีใช้ชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่ไหม?"

เฉินซงจื่อพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา "นายน้อยของเราบอกให้พวกแกไสหัวออกไป พวกแกไม่ได้ยินหรือ?"

ชายหนุ่มผมสั้นคนหนึ่งกล่าวด้วยเสียงเย็นชา "ฮึ่ม ต่อหน้าคุณชายกงซุนแล้ว แกยังกล้าเสแสร้งแกล้งเป็นนายน้อยอีก พูดออกไปแล้วไม่กลัวคนอื่นจะหัวเราะเยาะเหรอ?"

สีหน้าของชายหนุ่มที่เหลือเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย "นอกจากคุณชายกงซุนแล้ว ไม่มีใครสามารถรับตำแหน่งนายน้อยได้!"

สีหน้าของกงซุนหลีเคร่งขรึมเช่นกัน เขามองเฉินโม่และกล่าวเยาะเย้ย "เจ้าหนู ฉันรู้ว่าแกเป็นใคร"

"แกชื่อเฉินโม่ใช่ไหม? เป็นคนไร้ประโยชน์ที่ขึ้นชื่อของโรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจว พ่อของแกเป็นสารวัตรกำนันของอำเภอเฟิ่งซาน ฉันพูดถูกไหม?"

ชายหนุ่มผมสั้นเยาะเย้ยอย่างเย็นชา "สารวัตรกำนัน เป็นตำแหน่งข้าราชการที่ใหญ่มากกก มิน่าล่ะแกถึงกล้าเรียกตนเองว่านายน้อย!"

"สารวัตรกำนันใหญ่เหรอ? ฉันกับพ่อไปดื่มชากับนายกๆ บ่อย ๆ ครั้งที่แล้วมีรองนายอำเภอขอร้องให้พ่อของฉันลงทุนในอำเภอของพวกเขา แต่พ่อของฉันขี้เกียจจะสนใจ เป็นแค่สารวัตรกำนันเล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น ไม่สามารถถือเป็นอะไรได้!" ชายหนุ่มที่สวมแว่นขอบทองกล่าวด้วยความเหยียดหยาม

เจตนาฆ่าค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเฉินโม่ เขามองกงซุนหลี และกล่าวน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย "แกตรวจสอบฉันเหรอ?"