แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 537

ทางเดินเข้าไปนั้นมีเครื่องใช้ที่แตกหักกระจัดกระจายอยู่ตามพื้น และมีซากศพแห้งนอนอยู่บนพื้นหิน

ชายแซ่หูกล่าวด้วยความเสียใจว่า "ดูเหมือนว่าสุสานแห่งนี้ ถูกโจรปล้นสุสานมาปล้นของไปแล้ว รูที่พวกเราลงมาน่าเป็นรูที่พวกโจรปล้นสุสานขุดเอาไว้"

ศ.เฉินหยิบเครื่องใช้ที่แตกอยู่บนพื้นด้วยความระมัดระวัง และกล่าวด้วยความเสียดายว่า "ดูจากรูปทรงของเครื่องใช้เหล่านี้แล้ว คาดว่าน่าจะมีประวัติอย่างน้อยหนึ่งพันปีขึ้นไป น่าเสียดายจริง ๆ เฮ้อ!"

ดอกเตอร์ห่าวที่อยู่ข้างหลังด่าด้วยความโมโห "ฮึ่ม ต้องโทษโจรปล้นสุสานพวกนั้น! พวกเขาเป็นคนบาปของประวัติศาสตร์!"

ชายแซ่หูและชายแซ่หวางต่างมองหน้ากันด้วยสีหน้าอึดอัดเล็กน้อย

"นี่เป็นเพียงบริเวณรอบ ๆ สุสานเท่านั้น พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ บางทีอาจจะเจออะไรบางอย่าง!" ชายแซ่หูแนะนำ

"ตกลง น้องหูพูดถูก พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ" ศ.เฉินเห็นด้วย เมื่อเผชิญหน้ากับสุสานโบราณแล้ว นักวิจัยเก่าเหล่านี้ ที่ทำการวิจัยโบราณคดีมาตลอดชีวิต ไม่สามารถระงับความอยากรู้ของตนเองได้

และในสุสานเริ่มปรากฏภาพจิตรกรรมฝาผนังจำนวนมาก ศ.เฉินใช้ไฟฉายส่องและศึกษาด้วยความระมัดระวัง

"นี่น่าเป็นสุสานขององค์ชายแคว้นกูซื่อซึ่งเป็นหนึ่งในสามสิบหกแคว้นตะวันตก ส่วนภาพจิตรกรรมฝาผนังเหล่านี้บันทึกชีวิตขององค์ชายเอาไว้"

ระหว่างทาง ศ.เฉินแนะนำให้ทุกคนรู้จัก

"ดูภาพนี้สิ นี่คือภาพที่องค์ชายชนะสงครามกลับมา ส่วนภาพนี่คืองานแต่งงานขององค์ชาย........"

เดินจนกระทั่งถึงภาพสุดท้าย ศ.เฉินตกตะลึงและสับสนเล็กน้อย "ภาพนี้หมายความว่าอย่างไร?"

ส่วนล่างของภาพจิตรกรรมฝาผนังเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้นั่งอยู่บนบัลลังก์ มีกลุ่มคนหมอบอยู่ตรงเท้า ในนั้นมีองค์ชายรวมอยู่ด้วย

การแสดงออกทางสีหน้าของผู้หญิงคนนี้ละเอียดอ่อนมาก โดยเฉพาะดวงตาดวงที่สามที่อยู่บนหน้าผาก มองแล้วรู้สึกแปลกมาก