แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 536

ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นชาดังมาจากด้านหลังของพวกเขาสองคน "ดวงดาวเคลื่อนตัว ภูเขาและแม่น้ำเคลื่อนตัวตาม เวลาผ่านไปเป็นพันปีแล้ว ภูมิศาสตร์บริเวณนี้

เปลี่ยนแปลงนานแล้ว ถ้าคุณไม่รู้จักพลิกแพลง คุณก็จะไม่สามารถหาสุสานเจอ!"

"ใคร?" ชายแซ่หวางอุทานออกมา ทั้งสองรีบหันไปอย่างรวดเร็ว โดยหลังพิงกันและกันเพื่อเป็นการป้องกันตัว แล้วมองคนที่ปรากฏตัวออกมา

"คุณหยวน!" หลังจากเห็นว่าเป็นคนรู้จัก ชายแซ่หูรู้สึกผ่อนคลายและถามด้วยรอยยิ้มว่า "ทำไมพวกคุณไม่นอนพักผ่อน แล้วมาที่นี่ทำไม?"

หยวนชิงซานเหลือบมองเฉินโม่และยิ้มอย่างลึกลับ "มาช่วยพวกคุณหาสุสานไง?"

"สุสานอะไร พวกเราไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร? ผมกับไอ้หูแค่มาปัสสาวะเท่านั้น ใช่ไหมไอ้หู" ชายแซ่หวางหัวเราะ

ชายแซ่หูหัวเราะและกล่าวว่า "ถูกต้อง ตอนนี้พวกเราปัสสาวะเสร็จแล้ว ควรจะกลับแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ!"

หลังจากกล่าวจบ ทั้งสองคนก็เดินมุ่งหน้าไปทางค่ายพักแรม

"คนซื่อสัตย์จะพูดตรงไปตรงมา โจรปล้นสุสานอย่างพวกคุณสองคนไม่จำเป็นต้องปิดปังอีกแล้ว พวกคุณหลอกศ.เฉินได้ แต่พวกคุณหลอกผมไม่ได้หรอก" หยวนชิงซานกล่าวเยาะเย้ย

ทั้งสองคนหยุดฝีเท้ากะทันหัน และหันมามองหยวนชิงซาน

ชายแซ่หวางโต้กลับด้วยความโมโหว่า "แกว่าใครเป็นโจรปล้นสุสาน? ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่าแกอายุมากแล้ว ฉันตบปล้องหูแกแน่นอน!"

หยวนชิงซานมองทั้งสองคนด้วยความเย้ยหยัน แต่ไม่พูดอะไร

ชายแซ่หูถูกจ้องมองจนรู้สึกขนลุก เขามองสลับระหว่างเฉินโม่กับหยวนชิงซาน ทันใดนั้นก็ถอนหายใจและกล่าวว่า "เอาล่ะ ดูเหมือนว่าพวกคุณสองคนจะไม่ใช่คนธรรมดา ดังนั้นพวกเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องปิดปังอีกต่อไปแล้ว"

ชายแซ่หวางกล่าวด้วยความกังวลว่า "ไอ้หู......แก....."