แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 547

ภายในพระราชวังใต้ดิน งูเกล็ดแดงทิพย์หายไปจนหมด เหลือเพียงงูยักษ์ขนาดใหญ่สิบฟุตตัวนั้น

เฉินโม่รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่ประหลาดของงูทิพย์ตั้งนานแล้ว จึงยืนอยู่บนแท่นหิน มองลงไปที่งูยักษ์ตัวสีแดงนั้น สีหน้ากระจ่างแจ้ง "อย่างนี้นี่เอง รวมหมื่นเป็นหนึ่งเดียว ก็คืองูตัวเมีย ก็ว่าทำไมตำราโบราณสัตว์ทิพย์ของสำนักเสวียนเต๋าถึงไม่มีข้อมูลของงูตัวเมีย คงเพราะพวกเขาเองก็คงยังไม่เคยพบเจองูตัวเมียจริงๆ"

"หากไม่ใช่เพราะถูกฉันบีบจนร้อนรน งูตัวเมียตัวนี้คงไม่ปรากฏตัวออกมา"

"เจ้ามนุษย์ มารบกวนเจ้านายของฉันพักผ่อน วันนี้พวกนายทั้งหมดต้องตาย!"

เสียงหญิงสาวที่แหบแห้งแสบหูดังอย่างน่ากลัวในหูของทุกคน

ไช่เหวินหย่าชี้ไปที่งูตัวเมีย พูดอย่างหวาดกลัวว่า "มัน มันพูดได้! มันพูดได้ด้วย!"

พวกเจี่ยงไต้ซือเองต่างก็มองหน้ากัน แม้พวกเขาจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่เคยพบเจองูที่พูดภาษามนุษย์

"นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่? หรือว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดตามคำเล่าลืองั้นหรอ?" หยวนชิงซานพูดคนเดียวอย่างหวาดกลัว

พระภิกษุสำนักลับทั้งสามรูปท่องบทสวด พวกเขาค่อนข้างสงบนิ่งมากกว่า เหมือนว่าเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับงูเช่นนี้มาก่อน

"ฉันเคยพบเห็นบันทึกเกี่ยวกับงูตัวเมียในคัมภีร์โบราณของสำนักมาก่อน เกิดมาด้วยพลังจิต พูดภาษาคนได้ ถนัดการใช้ไฟ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเอาชนะไม่ได้ ให้พวกทั้งสามได้ประลองกับเจ้างูตัวเมียก่อนแล้วกัน!"

เจี่ยงไต้ซือพยักหน้า "ตกลง อย่างนั้นก็ขอรบกวนท่านทั้งสามด้วยครับ!"

พระภิกษุทั้งสามเดินไปข้างหน้า ล้อมงูตัวเมียไว้เป็นสามเหลี่ยม พระภิกษุรูปที่ถือวัชระไว้กระแทกพื้นอย่างแรง แล้วตะโกนว่า "เจ้าสัตว์เดรัจฉานตายซะเถอะ!"

พระภิกษุอีกสองคนเองก็หยิบเอาอาวุธออกมา เหวัชระแท่งหนึ่ง กับกระบอกทองแดงอีกหนึ่งแท่ง

ทั้งสามล้อมโจมตีเจ้างูตัวเมียพร้อมกัน

จิ๊ๆ!

งูตัวเมียตัวนั้นส่งเสียงหัวเราะเยาะออกมา แล้วอ้าปากพ่นไปออกมาพุ่งเข้าใส่ทั้งสามคน

พระภิกษุทั้งสามรีบเคลื่อนย้ายพลังชี่แท้ โจมตีไปยังไฟที่พุ่งเข้าใส่ ไฟลูกนั้นถูกพลังชี่แท้ขัดขวางไว้ ทำร้ายพระภิกษุทั้งสามไม่ได้ แต่กลับโจมตีเข้าใส่อาวุธของทั้งสามคน