แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 548

"คุณหนูไม่ต้องกลัวครับ ดูผมจัดการมัน!" เจี่ยงไต้ซือหันหลังไปพูดปลอบใจไช่เหวินหย่า แล้วหันไปจับจ้องเจ้างูตัวเมีย ยิ้มเยาะออก "สัตว์เดรัจฉาน มีฉันอยู่ แกอย่าได้คิดจะมาโอหัง!"

"วันนี้ฉันจะปิดผนึกแกซะ!"

เจี่ยงไต้ซือสะบัดมือ แผ่นหยกปากว้าแผ่นนั้นก็ลอยไปทางเจ้างูตัวเมีย ตาข่ายแสงสีเขียวปกคลุมเจ้างูตัวเมียนั้นทันที

เจ้างูตัวเมียกระแทกเข้ากับตาข่ายปกคลุมแล้วถูกดีดกระเด็นออกทันที ทำให้ไม่สามารถขยับออกจากขอบเขตตาข่ายปกคลุมได้

ที่แท้แผ่นหยกปากว้านี้ไม่เพียงแต่มีพลังปกป้องแล้วยังสามารถใช้จับกุมขังได้อีกด้วย

เจี่ยงไต้ซือยื่นมือสองข้างออกไป ธงหลากสีปรากฏขึ้นในมือของเขา

"ไปซะ!"

ธงทั้งสี่สีลอยไปทางเจ้างูตัวเมียในทันที เจ้างูตัวเมียไม่มีทางนิ่งดูดายแน่นอน จึงพ่นไฟออกมา แล้วแบ่งออกเป็นไฟสี่ลูกพุ่งเข้าใส่ธงทั้งสี่

เจี่ยงไต้ซือคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้ว จึงยิ้มเยาะ โบกสองมือ แล้วด้านบนของธงทั้งสี่ก็มีแสงสว่างขึ้น นั่นคือพลังชี่ทิพย์ที่บริสุทธิ์

ลูกไฟทั้งสี่ที่เจ้างูตัวเมียพ่นออกมาถูกพลังชี่ทิพย์ขวางไว้ภายนอก จึงไม่สามารถเผาไหม้ธงได้

ทันใดนั้น ธงทั้งสี่ปักเข้าไปที่รอบตัวของเจ้างูตัวเมีย และตอบสนองกับแผ่นหยกปากว้าที่อยู่ด้านบนหัวของเจ้างูตัวเมีย แล้วกลายเป็นค่ายกลสี่เหลี่ยม

"สัตว์เดรัจฉาน วันนี้ฉันจะใช้พลังห้าธาตุ ปิดผนึกแกไว้ภายในพระราชวังใต้ดินซะ!"

เจี่ยงไต้ซือใช้มือวาดปิดผนึก พลังชี่ทิพย์ถูกปล่อยออก แผ่นหยกปากว้าและธงทั้งสี่สีส่องแสงสว่าง แท่นปากว้าที่สร้างขึ้นโดยแสงสีทั้งห้าสีค่อยๆปรากฏขึ้นด้านบนร่างของเจ้างูตัวเมีย แล้วค่อยๆกดทับลงที่หัวของเจ้างูตัวเมีย

"เป็นมนุษย์ที่เจ้าเล่ห์จริงๆ แกคิดว่าอย่างนี้จะสามารถกักขังฉันได้? ฝันไปซะเถอะ!"

เจ้างูตัวเมียอ้าปากกว้าง แล้วพ่นไฟใส่อากาศ เหมือนว่าต้องการเผาแท่นหินนั้นให้เป็นผุยผง

แต่แท่นหินปากว้าถูกสร้างขึ้นมาจากการรวมตัวของพลังห้าธาตุ แม้ว่าลูกไฟของงูเกล็ดแดงทิพย์จะแผดเผาได้ทุกอย่าง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับพลังชะตาในฟ้าดินได้

"หึ ฉันแนะนำว่าแกอย่าได้เสียแรงเปล่าเลย สิ่งนี้ของฉันคือค่ายกลลมน้ำ ลูกไฟพวกนั้นของแกใช้ไม่ได้หรอก!" เจี่ยงไต้ซือพูดยิ้มเยาะอย่างได้ใจ

ไช่เหวินหย่าเห็นว่าชัยชนะอยู่ในกำมือเจี่ยงไต้ซือ จึงได้ใจกล้าขึ้นมา ด่าทอว่า "เจ้างูสารเลว ฆ่าบอดี้การ์ดของฉันไปคนหนึ่ง เจี่ยงไต้ซือคะ คุณน่าจะฆ่ามันทิ้งไปซะเลย!"