แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 549

ปัง!

เจ้างูตัวเมียที่ใช้พลังสายเลือดมังกรอัคคี ถูกพวกเจี่ยงไต้ซือร่วมมือกันโจมตีถอยหลัง แต่พวกเจี่ยงไต้ซือเองถูกกระทบกระเด็นลอยออกไปเช่นกัน ต่างก็กระอักเลือดออกมา ได้รับบาดเจ็บภายใน

"คุณหนู รีบหนีไปจากที่นี่ซะ!" เจี่ยงไต้ซือพูดกับไช่เหวินหย่าที่อยู่ด้านหลัง

"พวกแกไม่มีใครหนีรอดหรอก ต้องตายให้หมด!"

เจ้างูตัวเมียพยุงร่างกาย แล้วก็พุ่งเข้าใส่ทันที

"ทุกคนเอาท่าไม้ตายออกมากันเถอะ ไม่อย่างนั้นพวกเราคงต้องตายกันอยู่ที่นี่จนหมด!" เจี่ยงไต้ซือตะโกนใส่คนอื่นๆ

"ตกลง สู้ตายกันไปข้างกับเจ้าสัตว์เดรัจฉานตัวนี้เลย!" หยวนชิงซานพูดอย่างโมโห

"ฟังฉันนับนะ เตรียมตัว หนึ่ง สอง สาม....." ในตอนที่เจี่ยงไต้ซือกำลังนับเตรียมความพร้อม ได้เกิดการเปลี่ยนแปลง

ช่วงเวลาสำคัญ จู่ๆเจ้างูตัวเมียก็หยุดการโจมตี จากนั้นอ้าปากกว้าง แล้วพุ่งไปที่ด้านหลัง

ปัง!

เสียงดังสนั่น ร่างกายขนาดใหญ่ของเจ้างูตัวเมียถูกพลังมหาศาลโจมตีกระเด็น แล้วชนเข้ากับกำแพงภูเขา จากนั้นก็ร่วงลงพื้นอย่างแรง

ส่วนเฉินโม่ที่ลอบทำร้ายมันจากด้านหลังก็ถูกดีดกระเด็นด้วยเช่นกัน เซถอยหลังไปหลายก้าวกว่าจะหยุดนิ่งได้

"สมแล้วที่เป็นสัตว์ประหลาดสายเลือดมังกรอัคคีที่อยู่ในสิบอันดับต้น แข็งแกร่งอย่างที่คิด!" เฉินโม่สีหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย

เจี่ยงไต้ซือดีใจ รีบพูดว่า "โอกาสดี พวกเรารีบหนีเร็ว!"

ไช่เหวินหย่าไม่เต็มใจมองดูโลงศพหยกขาวที่ถูกแขวนอยู่กลางอากาศ "แต่ว่ายังไม่ได้ดอกฮิกันบานะมา พวกเราจะกลับไปมือเปล่างั้นหรอคะ?"

"คุณหนู รักษาชีวิตไว้สำคัญที่สุดครับ ดอกฮิกันบานะพวกเราค่อยคิดหาวิธีอื่นแล้วกันครับ!" เจี่ยงไต้ซือสีหน้าร้อนรน หากไม่ใช่เพราะเขาคิดค้าบุญคุณอันใหญ่หลวงกับตระกูลไช่ไว้ เขาคงจากไปนานแล้ว จะมาคอยสนใจชีวิตของไช่เหวินหย่าได้ยังไงกัน

แววตาของไช่เหวินหย่ามีความไม่เต็มใจ แต่ก็พยักหน้าอย่างจนใจ "ก็ได้ค่ะ ฉันเชื่อฟังเจี่ยงไต้ซือ"

"รีบไปครับ!" เจี่ยงไต้ซือพูดเร่ง