แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 553

"นั่นคืออะไร?" หยวนชิงซานแสดงสีหน้าตกใจ "ทำไมเมื่อกี้พวกเราถึงมองไม่เห็นมันละ?"

เฉินโม่ไม่ได้ตอบกลับ เขารู้เพียงชื่อเรียกในโลกบำเพ็ญเซียน แต่ไม่รู้ชื่อเรียกของบนโลกมนุษย์

เจี่ยงไต้ซือสีหน้างุนงง ส่ายหัวพูดว่า "ข้าเองก็โง่เขลา ไม่รู้เหมือนกันว่าคืออะไร!"

"ไต้ซือท่านนี้คือคนในพื้นที่ บางทีอาจจะเคยได้ยินประวัติเกี่ยวกับสิ่งของนั้นมาก่อน!"

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนหันรวมไปมองที่พระภิกษุสำนักลับทั้งสามรูป

พระภิกษุคนแรกคนนั้นท่องบทสวดเสียงเบา "ตำราโบราณของสำนักมีการบันทึกไว้อยู่จริง สิ่งนั้นเรียกว่าบุกศพหอม สามารถทำให้คนเกิดภาพลวงตา ถึงขั้นสามารถควบคุมความคิดจิตใจคนได้ เป็นสิ่งของที่ชั่วร้ายอย่างมาก!"

"เมื่อกี้ที่พวกเราเกิดภาพลวงตา คงจะเป็นเพราะมันทำให้เกิดขึ้น!"

เฉินโม่คิดในใจ "ที่แท้เจ้าสิ่งนี้เรียกว่าบุกศพหอมนี่เอง แต่ในโลกบำเพ็ญเซียน มันคือดอกลวงจิตตายที่มีชื่อเสียงโด่งดัง! สามารถทำให้คนเกิดภาพลวงตาจนทำให้ตายได้ แม้แต่ผู้บำเพ็ญเซียนที่มีพลังไม่สูงยังสามารถถูกมันล่อลวงได้"

"แต่ขณะเดียวกันดอกลวงจิตตายก็เป็นยาวิเศษที่มีน้อยมากเช่นกัน เป็นยาตัวหลักที่ใช้กลั่นยาชั้นสูงอย่างยาเสริมเทพ!"

"แต่ดอกลวงจิตตายมันเติบโตอยู่เพียงแค่บนไม้ทิพย์พรสวรรค์เท่านั้น แล้วทำไมดอกลวงจิตตายดอกนี้ถึงมาปรากฏอยู่บนก้อนหินได้ละ?"

ไช่เหวินหย่าตะโกนว่า "รีบกำจัดมันทิ้งสิ ไม่อย่างนั้นหากพวกเราถูกมันล่อลวงอีกจะทำยังไง?"

ทุกคนต่างพยักหน้า "เธอพูดถูก ฉันกำจัดมันเอง!"

หยวนชิงซานเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง แล้วแอบเคลื่อนไหวพลังชี้แท้

"รอเดี๋ยว ฉันทำเอง!" เฉินโม่เรียกเขาไว้ จากนั้นก็เดินเข้าไป

โบกสะบัดมือ พลังทิพย์ก็ห่อดอกลวงจิตตายไว้ แล้วโยนมันเข้าในแหวนเก็บของ

ทุกคนต่างแอบตกตะลึง ไม่รู้รู้ว่าเฉินโม่ใช้วิธีการอะไร แต่ในขณะเดียวกันก็โล่งใจขึ้น เมื่อไม่มีบุกศพหอม พวกเขาก็จะไม่เกิดภาพลวงตา

"ที่จริงแล้วตั้งแต่ที่พวกเราก้าวเดินขึ้นแท่นหิน ก็ได้ถูกมันล่อลวงไว้แล้ว มันสร้างภาพลวงตาที่พระราชวังใต้ดินกำลังจะถล่ม คิดอยากจะบีบให้พวกเราเข้าถ้ำนั้น จากนั้นก็ใช้สิ่งของที่พวกเราต้องการมากที่สุดมากหลอกล่อให้พวกเราตกหน้าผา"