แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 578

"บางทีเจ้าคนโชคร้ายสองคนนี้อาจจะคิดเช่นนี้เหมือนกัน พวกมันคิดว่าจัดการฉันได้แน่ ฉะนั้นจึงยังมีเวลาแก่งแย่งตำแหน่งกันต่อหน้าศัตรู!" มองดูโจนส์และชาร์ลที่ถกเถียงกันหน้าดำหน้าแดง เฉินโม่ลูบคางสีหน้าแปลกประหลาด

"นายคิดว่าฉันไม่สามารถฆ่าพวกมันได้จริงๆงั้นหรอ?"

"ที่จริงฉันก็แค่มีความสนใจต่อผู้บำเพ็ญของทางฝั่งตะวันตกเท่านั้น คิดอยากจะสำรวจดูสักหน่อย ในเมื่อนายไม่เชื่อฉัน อย่างนั้นฉันจะฆ่าพวกมันเดี๋ยวนี้แหละ!"

เฉินโม่พูด แล้วเก็บกระจกโบราณ

ชายวัยกลางคนร้อนรนอย่างหนัก "เจ้าหนุ่มน้อย อย่าได้อวดดีเด็ดขาด ภารกิจสำคัญ นั่นเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของทั้งประเทศหัวเซี่ย!"

เฉินโม่ไม่ได้สนใจเขา ชี้นิ้วออกไป ความเร็วของกระบี่สับสวรรค์เร็วกว่าเดิมมากถึงสิบเท่า เพียงชั่วพริบตาก็ได้กลายเป็นเพียงแสงสีทองพุ่งแทงทะลุหัวใจของชาร์ล

ชาร์ลที่กำลังถกเถียงอยู่กับโจนส์ จู่ๆก็นิ่งงัน มองดูหน้าอกของตัวเองอย่างไม่กล้าเชื่อสายตา

"แม่งเอ้ย แกกล้าทำร้ายร่างกายของฉัน!" ชาร์ลคำรามเสียงแหบใส่เฉินโม่

"โอ้ ชาร์ลที่รัก นายคงไม่ได้กำลังจะตายหรอกนะ?" โจนส์ยิ้มเยาะ เหมือนว่าไม่เป็นห่วงเลยสักนิด

"ฉันเป็นถึงข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ที่สุดของเทพแห่งความมืด ร่างกายของฉันได้รับพรร่างกายอมตะจากเทพแห่งความมืดมานานแล้ว เขาฆ่าฉันไม่ตายหรอก!"

ชาร์ลพูดจบ คิดอยากจะใช้พลังแห่งความมืดรักษาบาดแผลที่หัวใจ แต่ทันใดนั้นเขาก็นิ่งอึ้ง

ไม่ว่าเขาจะเคลื่อนไหวพลังแห่งความมืดมากเท่าไหร่ บาดแผลที่หัวใจก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้

"ให้ตายเถอะ นี่มันพลังอะไรกัน? ทำไมบาดแผลของฉันถึงไม่สามารถรักษาได้!" ดวงตาของชาร์ลที่อยู่นอกเพ้าดำส่องแสงสีเขียวมองไปยังเฉินโม่ ในน้ำเสียงแหบแห้งมีความหวาดกลัวแฝงอยู่

โจนส์เองก็รู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว แม้ว่าทั้งสองคนจะทะเลาะกันบ่อย แต่ก็เป็นทีมที่สมบูรณ์แบบ เขาไม่ได้อยากให้ชาร์ลเป็นอะไรไปจริงๆ

"ชาร์ล นายเป็นยังไงบ้าง อย่าแกล้งฉันสิ! นายเป็นพ่อมดแห่งความชั่วร้ายเชียวนะ นอกจากพวกสารเลวในศาลพวกนั้น ไม่มีใครสามารถฆ่านายให้ตายได้อีก!"

"ระเบิด!"

เฉินโม่มองชาร์ล แล้วชี้นิ้วออกไป