แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 594

เห็นได้ชดว่าฉินกวนไห่คิดจะใช้ที่นี่เป็นฐานของสำนักโยวหลาน จึงได้ขนย้ายทุกอย่างของสำนักโยวหลานมายังที่แห่งนี้ ภายในห้องเล็กห้องหนึ่ง มีหินหยกและสมุนไพรรวมทั้งวัสดุหายากสำหรับใช้ฝึกฝนวางกองเต็มไปหมด กระทั่งมีเครื่องรางหลายชิ้นอยู่ด้วย

แม้จะเทียบไม่ได้กับกระจกโบราณที่เฉินโม่แย่งมาจากหยวนชิงซาน แต่พลังของมันก็ถือว่าไม่ธรรมดา

"ในที่สุดเจ้าคนนี้ก็ทำเรื่องดีบ้างแล้ว ฉันขาดแคลนของพวกนี้อยู่พอดีเลย" เฉินโม่รู้สึกดีใจ

ท่านจินเดินเล่นสำรวจพร้อมกับเฉินโม่ เมื่อกลับถึงห้องรับแขก ถึงได้โค้งคำนับและพูดว่า "เฉินไต้ซือครับ ผมออกมานานมากแล้ว คาดว่าครอบครัวคงจะเป็นห่วงมาก ขอตัวลาก่อนนะครับ!"

เฉินโม่ลุกขึ้นยืน "เชิญครับท่านจิน!"

เมื่อท่านจินกลับไปแล้ว เฉินโม่ก็ออกคำสั่งกับเอียนชิงเฉิงว่า "ทำความสะอาดที่นี่สักหน่อย ดูแล้วฉันคงต้องเรียนรู้จากบทเรียนครั้งนี้ จำเป็นต้องทิ้งสิ่งของสำหรับเฝ้าบ้านสักหน่อย!"

เฉินโม่ลุกเดินจากไป ภายใต้สายตาสงสัยของเอียนชิงเฉิงและซังซัง

เพียงก้าวออกไปก้าวเดียว วินาทีต่อมาเฉินโม่ก็ไปปรากฏตัวอยู่บนดาดฟ้า

มองดูเมฆหมอกที่พลังชี่ทิพย์พลุกพล่าน เฉินโม่ก็ปล่อยวิญญาณงูเกล็ดแดงทิพย์ตัวเมียออกมาจากแหวนเก็บของ

วิญญาณงูตัวเมียความยาวประมาณหนึ่งฟุต สัมผัสถึงพลังชี่ทิพย์ที่มากมายรอบด้านแล้วตื่นเต้นจนแหวกว่ายในอากาศ แล้วแฉกลิ้นใส่เฉินโม่ ราวกับว่ากำลังแสดงออกถึงความดีใจให้เฉินโม่รับรู้

เฉินโม่ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า "ไปสิ ต่อไปที่นี่คือบ้านใหม่ของแก หน้าที่ของแกคือปกป้องดูแลที่นี่ หากว่าฝ่าฝืน ฉันจะทำลายวิญญาณของแก!"

วิญญาณงูตัวเมียกลัวจนตัวสั่น จึงรีบแหวกว่ายรอบกายเฉินโม่อย่างเอาอกเอาใจ ราวกับว่ากำลังแสดงออกถึงความซื่อสัตย์แก่เฉินโม่

"พอแล้ว เพียงแค่แกเชื่อฟัง พลังชี่ทิพย์ของที่แห่งนี้ ไม่นานแกก็จะได้กลับมามีร่างกายอีกครั้ง ถึงตอนนั้นฉันค่อยให้การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กับแกอีก!"