แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 644

“เจ้าเด็ก ผมไม่รู้ว่าคุณใช้กลอุบายเลวทรามอะไรจนสามารถเข้ามาเป็นหัวหน้าของที่นี่ได้ แต่ผมสามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่าผมไม่ได้อยู่ภายใต้กฎของที่นี่ คำสั่งของคุณไม่มีผลใด ๆ กับผม”

พานรุ่ยหมิงหัวเราะเยาะเย้ย มองเฉินโม่ด้วยสายตาเย้ยหยัน “ถ้าอยากเลิกจ้างผม ให้ไปถามผู้บังคับบัญชาของคุณก่อนว่าพวกเขาเห็นด้วยหรือไม่ เด็กรุ่นหลังที่โง่เขลา!”

เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “พอดีแล้ว ผมก็ไม่ได้อยู่ภายใต้กฎของที่นี่เช่นกัน แต่ผมเป็นหัวหน้าของที่นี่ ดังนั้นผมใหญ่ที่สุดในที่นี้ และไม่จำเป็นต้องขอคำแนะนำจากใคร”

“ดังนั้นคุณถูกเลิกจ้างแล้ว!”

เฉินโม่ไม่สนใจสายตาพิฆาตของพานรุ่ยหมิง และกล่าวเน้นคำต่อคำอีกครั้ง

พานรุ่ยหมิงกัดฟันด้วยความแค้น แต่พยายามอดกลั้นไว้และกล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า “คนที่ไม่เข้าใจแม้แต่ความรู้ทั่วไปของโลกฝึกบู๊ คู่ควรจะเป็นหัวหน้าของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีเหรอ?”

พานรุ่ยหมิงหันไปมองเหล่าสมาชิกของหน่วยรบพิเศษ และถามเสียงดังว่า “หัวหน้าแบบนั้นพวกคุณกล้าเอาเหรอ? พวกคุณกล้าฝึกเคล็ดวิชาที่เขาปรับเปลี่ยนเหรอ?”

ตอนแรกเหล่าสมาชิกของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีแสดงท่าทางเหมือนรอดูละคร แต่ตอนนี้พวกเขาต่างมองหน้ากัน จากนั้นมองสลับระหว่างเฉินโม่กับพานรุ่ยหมิง และสุดท้ายสายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เซี่ยไห่หลง

คนหนึ่งเป็นหัวหน้าที่ได้รับการแต่งตั้งจากเบื้องบน ส่วนอีกคนเป็นครูฝึกบู๊ที่ได้รับการว่าจ้างจากเบื้องบน ทั้งสองคนกำลังโต้แย้งโดยที่ไม่มีใครยอมใคร ทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี

พวกเขาไม่สามารถวินิจฉัยว่าเคล็ดวิชาที่เฉินโม่ปรับปรุงนั้นสามารถฝึกได้หรือไม่ ดังนั้นพวกเขาทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่เซี่ยไห่หลงเท่านั้น

ความจริงแล้วพวกเขาไม่อยากให้เรื่องที่พานรุ่ยหมิงพูดเป็นความจริง เพราะเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะมีเคล็ดวิชาที่ทรงพลังเช่นนี้ แต่จู่ ๆ พานรุ่ยหมิงก็บอกว่าพวกเขาไม่สามารถฝึกเคล็ดวิชานี้ได้

เหมือนมีสาวสวยนอนอยู่ในบ้าน แต่ไม่สามารถแตะต้องได้

สมาชิกของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรีไม่อยากจะอิจฉาเคล็ดวิชาของคนอื่นเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว

ตอนนี้เซี่ยไห่หลงเงียบ เมื่อก่อนตอนที่อยู่ในสำนักบู๊เขาเคยเรียนเกี่ยวกับความรู้ทั่วไปของโลกฝึกบู๊ และรู้ว่าสิ่งที่พานรุ่ยหมิงพูดนั้นถูกต้อง