แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 645

เซี่ยไห่หลงเคยเป็นสมาชิกของโลกฝึกบู๊มาก่อน และรู้ดีว่าคำพูดเมื่อสักครู่ของเฉินโม่สร้างปัญหาใหญ่เพียงใด มันเป็นความผิดเพียงพอที่จะทำให้โลกฝึกบู๊ทั้งหมดโจมตีเฉินโม่

เขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเฉินโม่แวบหนึ่ง แล้วแอบรู้สึกกังวล

เฉินโม่ไม่สนใจคำขู่ของพานรุ่ยหมิงแม้แต่น้อย เขายังคงแสดงสีหน้าราบเรียบเหมือนเดิม “พูดจบแล้วใช่ไหม? ถ้าพูดจบแล้ว คุณกลับไปเลย คนภายนอกอย่ามารบกวนการฝึกของพวกเรา”

เมื่อมองท่าทางที่จริงจังของเฉินโม่แล้ว ทันใดนั้นสมาชิกของหน่วยรบพิเศษก็เกิดความรู้สึกสงสารครูฝึกพาน เพราะพานรุ่ยหมิงเป็นครูฝึกบู๊ที่ได้รับการว่าจ้างเป็นพิเศษจากเบื้องบน แต่ตอนนี้เขาถูกเฉินโม่ไล่ราวกับเป็นแมลงวัน แล้วยังบอกว่าเขาเป็นคนนอกอีก

พานรุ่ยหมิงรู้สึกว่าตนเองถูกหยามศักดิ์ศรีมาก โดยเฉพาะต่อหน้าสมาชิกของหน่วยรบพิเศษที่เคารพเขาเสมอมา

“เจ้าเด็ก ฉันคิดว่าแกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่ไหม? พอให้เกียรติแก ได้คืบก็จะเอาศอก!” พานรุ่ยหมิงตะโกนด้วยความโมโห

“แล้วแกจะเอายังไง?” เสียงของเฉินโม่เรียบ และดูเหมือนจะไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ แต่มันทำให้พานรุ่ยหมิงรู้สึกกดดันทุกย่างก้าว

สีหน้าของพานรุ่ยหมิงเคร่งขรึม และคิดว่าถ้าเขาไม่ลงมือจัดการคงจะไม่ได้แล้ว มิฉะนั้นต่อไปตนเองจะมีหน้าเป็นครูฝึกบู๊อยู่ที่นี่ได้อย่างไร

“ถ้าแกอยากขับไล่ฉันออกไปได้ แกต้องเอาชนะฉันก่อนถึงจะมีคุณสมบัติ!” พานรุ่ยหมิงกล่าวเยาะเย้ย มองเฉินโม่ด้วยสีหน้ายั่วยุ

เฉินโม่กล่าวด้วยสีหน้ารำคาญว่า “พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกมันก็จบเรื่องแล้ว จะได้ไม่เปลืองน้ำลายเปล่า ๆ”

“ลงมือเถอะ แกมีโอกาสลงมือเพียงครั้งเดียว แล้วอย่ามาหาว่าฉันไม่เตือนล่ะ!” เฉินโม่กล่าวด้วยสีหน้าสบาย ๆ และไม่เห็นพานรุ่ยหมิงอยู่ในสายตา

พานรุ่ยหมิงกัดฟันด้วยความโกรธ และกล่าวด้วยเสียงลอดไรฟันว่า “แกอย่าเสียใจภายหลัง!"

พานรุ่ยหมิงไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของเฉินโม่ เมื่อเขาเห็นว่าเฉินโม่อายุน้อย เขาเลยดูหมิ่นเฉินโม่ แต่ถ้าเขารู้ว่าเฉินโม่เป็นเฉินไต้ซือ เขาจะไม่กล้าจองหองต่อหน้าเฉินโม่อย่างแน่นอน

เมื่อเหล่าสมาชิกของหน่วยรบพิเศษเทพอินทรี เห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะต่อสู้กันแล้ว พวกเขาไม่เพียงแค่ไม่รู้สึกกังวล แต่กลับแสดงสีหน้าตื่นเต้น