แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 65

คฤหาสน์ของตระกูลอาน อยู่ในตำแหน่งต่ำสุดในกลุ่มคฤหาสน์ เป็นคฤหาสน์ที่มูลค่าต่ำที่สุดในกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ ก็ยังราคาหลายล้าน

เฉินโม่เก็บความคิดไว้ สีหน้ากลับคืนปกติ เดินไปทางตำแหน่งคฤหาสน์ของตระกูลอานในความทรงจำอย่างช้าๆ

เฉินโม่เดินไปถึงหน้าประตูใหญ่ของตระกูลอาน เคาะประตู คนที่เปิดประคืออานเข่อเยว่

วันนี้สภาพอากาศค่อนข้างอบอุ่น อานเข่อเยว่ที่อยู่ในบ้านใส่เพียงเสื้อคลุมหัวสีขาวเหมือนข้าวเพียงตัวเดียว ส่วนล่างสวมกระโปรงที่มีลวดลายลูกไม้สีดำ บนขาที่ยาวตรงสองข้าง เป็นกางเกงเก็บความอุ่นสีดำ ผมของเธอก็ไม่ได้มัดนางม้า ปล่อยลงบนไหล่ คนทั้งคนดูผู้ใหญ่ขึ้นไม่น้อย

การแต่งกายที่บ้านของอานเข่อเยว่ชุดนี้ ถ้าหากอยู่ที่โรงเรียน แน่นอนว่าต้องทำให้สายตาของผู้ชายทั้งโรงเรียนลุกเป็นไฟ แต่ว่า เฉินโม่ก็แค่มองดูเธอผ่านๆไปหนึ่งที ก็ปัดสายตาออกไป

อานเข่อเยว่แปลกใจเล็กน้อย วันนี้เธอรู้ว่าเฉินโม่จะมา เพราะงั้นถึงได้ตั้งใจแต่งตัวแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าปกติเฉินโม่ที่ทุกวันอยู่ติดตามเธอเหมือนหมาปั๊ก กลับแค่มองเธอผ่านๆไปแค่หนึ่งที ก็ดึงตากลับซะงั้น

ในใจก็อานเข่อเยว่ก็ตกตะลึง นี่ ยังเป็นเด็กที่ติดเล่นคนเดิมคนนั้นเหรอ?

"หวัดดีอานเข่อเยว่ คุณน้าเรียกผมมากินข้าว!"เฉินโม่พูดอย่างเฉยชา บนหน้าไม่แสดงสีหน้าสุขหรือทุกข์ใดๆเลย

อานเข่อเยว่งงไปสักพัก ในใจก็รู้สึกตกใจ: "เขา ถึงกับเรียกตัวเองว่าอานเข่อเยว่?"

แต่ว่าไม่นานอานเข่อเยว่ก็ปล่อยผ่านไป: "ในเมื่อฉันไม่ได้สนใจเขาตั้งแต่แรก แล้วจะไปสนใจชื่อที่เขาเรียกทำไม? บางทีเขาอาจจะรู้ตัวเองแล้ว เพราะงั้นช่วงไม่กี่วันนี้ถึงได้ตั้งใจตีตัวออกห่างฉัน แบบนี้ก็ดี แม้ว่าคุณแม่จะไล่ถามอีก ฉันก็มีวิธีที่จะตอบแล้ว"

อานเข่อเยว่พูดเบาๆว่า: "เชิญ!"

เฉินโม่เปลี่ยนรองเท้าแตะ เดินตามอานเข่อเยว่เข้าบ้านไป

ได้ยินเสียง หญิงวัยกลางคนที่ยังมีเสน่ห์ เดินออกมาจากห้องครัว ทักทายกับเฉินโม่อย่างเร้าร้อน: "เสี่ยวโม่มาแล้วเหรอ นั่งพักผ่อนก่อน เยว่เยว่ หนูพูดคุยเป็นเพื่อนกับเสี่ยวโม่ก่อน แม่ยังเหลือผักอีกสองอย่างก็จะเสร็จแล้ว"