แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 663

ขาทั้งคู่ของพานรุ่ยหมิงสั่น เขาเห็นจุดจบของการล่วงเกินเฉินไต้ซือแล้ว แล้วยังเห็นความเด็ดขาดและความโหดเหี้ยมของเฉินไต้ซืออีกด้วย

เขาคิดว่าเด็กหนุ่มที่อยู่หน่วยรบพิเศษเทพอินทรีคนนี้รังแกได้ง่าย แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าตนเองได้ยั่วยุคนที่มีสถานะแบบไหน!

“พาผมไป!” เฉินโม่มองเด็กรุ่นหลังของตระกูลเว่ยที่อยู่ด้านข้าง น้ำเสียงยังคงราบเรียบ ราวกับว่าสิ่งที่เขาฆ่าเมื่อสักครู่ไม่ใช่คน แต่เป็นเหมือนการเหยียบมดตายเท่านั้น

สีหน้าของชายหนุ่มคนนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ขาทั้งคู่ของเขาสั่น ถ้าเมื่อสักครู่เขาไม่ยืนออกมา ตอนนี้เขาคงจะเป็นหนึ่งในศพที่อยู่บนพื้นแล้ว

“ครับ!”

ชายหนุ่มก้มหน้าลง แต่ไม่กล้าสบตาเฉินโม่ เขากลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ

“น้อมส่งเฉินซือ!” พานเยว่ซานประสานมือทั้งสองข้างเป็นการคำนับด้วยความนอบน้อม

ส่วนพานรุ่ยหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และแอบเช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก เวลาสั้น ๆ เพียงไม่กี่นาที แต่หลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

โชคดีที่เฉินโม่จากไปแล้ว

พานรุ่ยหมิงคำนับอย่างรวดเร็วด้วยท่าทางที่จริงจัง “น้อมส่งเฉินไต้ซือ!”

เมื่อสมาชิกคนอื่นของตระกูลพานเห็นว่าผู้นำตระกูลและตัวแทนผู้นำตระกูลต่างคำนับเฉินไต้ซือ พวกเขาก็รีบคำนับตามทันที

เฉินโม่โบกมือโดยไม่หันกลับมา เขาพาเซวียมู่หัวและเด็กรุ่นหลังของตระกูลเว่ยเดินจากไปอย่างช้า ๆ

สมาชิกของโลกฝึกบู๊แห่งเจียงหนาน ทุกคนต่างก้มหน้าและสั่นไปทั้งตัว

หลังจากรอให้เฉินโม่จากไปแล้ว ทุกคนถึงกล้าเงยหน้าขึ้น แล้วมองยังทิศทางที่เฉินโม่เดินจากไป

ตอนแรกคนเหล่านี้คิดว่าเฉินโม่จะมาคิดบัญชีกับพวกเขา เพราะเมื่อสักครู่พวกเขาร่วมมือกันโจมตีเฉินโม่ แต่ผลลัพธ์คือเฉินโม่ไม่มองพวกเขาแม้แต่แวบเดียว และละเลยพวกเขาโดยตรง

หลังจากเห็นเฉินโม่เดินจากไปแล้ว พานรุ่ยหมิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่มีรอยยิ้มขมขื่นปรากฏอยู่บนใบหน้า

“ผมคิดเสมอว่าเขาจะถือว่าผมเป็นคู่ต่อสู้ แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะละเลยผมโดยตรง เฉินไต้ซือแน่จริงๆ!”