แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 664

ในห้องโถง เว่ยอวี้เฉิงยืนอยู่ที่บันไดพร้อมลูกน้องสองคน และดูเหมือนว่าพวกเขารอเป็นเวลานานแล้ว

“เฉินไต้ซือ นึกไม่ถึงว่าแกจะมาถึงที่นี่ มันทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจจริง ๆ!” ใบหน้าของเว่ยอวี้เฉิงยังบวมอยู่ หน้าตาที่หล่อเหลาของเขาเหมือนหัวหมู

“ออกมาเถอะ ผมรู้สึกถึงการดำรงอยู่ของคุณแล้ว!” เฉินโม่ไม่สนใจเว่ยอวี้เฉิง แต่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบไปทางด้านบนของบันได

สีหน้าของเว่ยอวี้เฉิงเปลี่ยนไป จากนั้นเสียงของคนชราก็ดังขึ้นมาจากข้างหลัง “เฉินไต้ซือแน่จริง ๆ ผมเหมือนไม้ใกล้ฝั่งแล้ว นึกไม่ถึงว่าคุณยังสามารถรับรู้ถึงการดำรงอยู่ของผมได้

หลังพูดจบ เสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างช้าๆ ชายชราหลังค่อมผมขาวและหน้าเต็มไปด้วยรอยย่น ใช้ไม้เท้าค้ำยันเดินลงมาจากบันไดทีละขั้นด้วยความยากลำบาก

เว่ยอวี้เฉิงรีบวิ่งขึ้นไป พยุงชายชราและกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “คุณปู่ ระวังด้วย!”

ชายชราเดินลงมาจากบันไดด้วยความยากลำบาก แล้วยืนบนพื้นไม้ในห้องโถง มองเฉินโม่แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงว่า “คนแก่แล้ว ขาไม่ดี ขออภัยด้วย! ไม่รู้ว่าเฉินไต้ซือมาที่ตระกูลเว่ยด้วยธุระอะไร?”

เฉินโม่จ้องเขา และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกไม่จำเป็นต้องเสแสร้งต่อหน้าฉัน แกไม่รู้หรือว่าหลานชายของแกทำเรื่องอะไรไว้?”

เซวียมู่หัวที่ยืนอยู่ข้างหลังเฉินโม่ ตะโกนด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “เว่ยอวี้เฉิง รีบส่งตัวน้องสาวของผมออกมา!”

เว่ยอวี้เฉิงยิ้มด้วยความชั่วร้าย แล้วมองปู่ของตนเอง แต่ไม่พูดอะไร

ตาเฒ่าเว่ยยิ้มบาง ๆ และกล่าวว่า “แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ถึงขนาดที่เฉินไต้ซือต้องมาขอคืนด้วยตนเองเลยเหรอ? มีผู้หญิงจากครอบครัวธรรมดามากมายที่ตบตีแย่งชิงเพื่อต้องการเป็นผู้หญิงของหลานชายผม การที่หลานชายผมถูกใจเธอ มันเป็นบุญวาสนาของเธอแล้ว”

ตาเฒ่าเว่ยรู้ดีทุกอย่าง และดูเหมือนจะเห็นด้วยกับการกระทำของเว่ยอวี้เฉิง

เซวียมู่หัวโกรธจนหน้าแดงก่ำ และตะโกนด้วยความโมโหว่า “เลวทรามต่ำช้า มิน่าเว่ยอวี้เฉิงถึงกล้าทำเรื่องที่ดูหมิ่นกฎหมายของประเทศหัวเซี่ย ที่แท้รุ่นอาวุโสประพฤติตัวไม่เหมาะสม จนทำให้เด็กรุ่นหลังได้รับผลกระทบและประพฤติตัวไม่เหมาะสมตาม! มีปู่อย่างแก ถ้าสามารถอบรมสั่งสอนหลานชายเป็นคนดีได้ มันก็เป็นเรื่องที่แปลกแล้ว!”