แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 674

ปกติแล้วเธอเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใส เมื่อเธอคิดแบบนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น

ฉีเยว่หยูยังคงยิ้ม แต่ความมิตรไมตรีน้อยกว่าก่อนหน้านั้น และตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ไม่ได้เจอกันนาน!”

“ไอ้คนไร้ประโยชน์ นายมาทำอะไรที่นี่?” ฉีหมิงซานกล่าวด้วยความเย่อหยิ่ง

เฉินโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย พวกเขาไม่ได้เจอกันสองปี ทัศนคติของฉีหมิงซานยังคงเลวร้ายเหมือนเดิม

มู่หรงยานเอ๋อร์จ้องมองฉีหมิงซานด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา ตอนนี้ใครก็ตามที่ดูถูกเฉินโม่ จะถูกคุณหนูยานเอ๋อร์ตีตราว่าเป็นคนเลว

ฉีเยว่หยูพ่นลมออกมาด้วยความไม่พอใจ “พี่ พูดแบบนี้ได้ยังไง? รีบขอโทษเฉินโม่!”

“อะไรนะ! เธอจะให้พี่ขอโทษเขา ฉีเยว่หยู เธอมันบ้าไปแล้ว!” ฉีหมิงซานรู้สึกโกรธ

“ไม่จำเป็น พวกเรายังมีธุระ ขอตัวก่อน!” เฉินโม่ไม่อยากจะสนใจคนอย่างฉีหมิงซาน เพราะเห็นแก่หน้าฉีเยว่หยู เฉินโม่จึงไม่สามารถลงมือจัดการหมิงซานได้

เมื่อเห็นเฉินโม่พามู่หรงยานเอ๋อร์เดินจากไป ฉีเยว่หยูกลอกตาใส่ฉีหมิงซานด้วยความหงุดหงิดและด่าเบา ๆ ว่า “ดูสิ ต้องโทษพี่คนเดียว เขาโกรธจนเดินหนีไปแล้ว!”

ฉีหมิงซานมองมู่หรงยานเอ๋อร์เดินผ่านตนเองไปอย่างช้า ๆ เขาได้กลิ่นหอมจาง ๆ จากร่างกายของมู่หรงยานเอ๋อร์ ความเร่าร้อนในดวงตายิ่งรุนแรงขึ้น

“เพื่อนนักเรียนเก่า อย่าโกรธเลย ฉันแค่ล้อเล่นกับนายเท่านั้น ทำไมนายพูดว่าไปก็ไปทันทีเลย!” ฉีหมิงซานวิ่งไปหยุดเฉินโม่กับมู่หรงยานเอ๋อร์เอาไว้ และกล่าวด้วยหน้าทะเล้น

เฉินโม่รู้สึกรำคาญเล็กน้อย “หลีกไป!”

ความชั่วร้ายประกายผ่านดวงตาของฉีหมิงซาน เขาระงับความโกรธที่อยู่ในใจ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เฉินโม่ ยังโกรธอีกเหรอ ฉันขอโทษน่ะ!”

ปากบอกว่าขอโทษ แต่ฉีหมิงซานดุด่าเฉินโม่อยู่ในใจว่า “เฉินโม่ไอ้คนไร้ประโยชน์ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่สาวสวยที่อยู่ข้างนาย ฉันจะไม่สนใจนายหรอก คนอย่างนายไม่คู่ควรที่จะถือรองเท้าให้ฉันด้วยซ้ำ!”