แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 704

เสิ่นฉีเซิ่งรู้สึกใจสั่น นี่คือผู้แข็งแกร่งที่ฆ่าซุนบาเทียนด้วยสามหมัด เมื่อตนเองอยู่ต่อหน้าซุนบาเทียนแล้ว เป็นเพียงคนต้อยต่ำเท่านั้น แล้วนับประสาอะไรกับเมื่ออยู่ต่อหน้าคนเช่นนี้?

ยิ่งกว่านั้น ก่อนหน้านั้นเขาเคยหัวเราะเยาะเฉินโม่ ถ้าเฉินโม่จะหาเรื่องเขา จุดจบของเขาก็น่าจะเหมือนกับซุนบาเทียน

“ผม ผมสละสิทธิ์ ถ้าเฉินไต้ซือต้องการ ผมก็ยินยอมที่จะมอบไห่ซีทั้งหมดให้!”

คนที่สามารถกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพล ย่อมไม่ใช่คนที่โง่เขลา พวกเขาล้วนเป็นวีรบุรุษที่สามารถปล่อยวางได้ ระหว่างชีวิตและอาณาเขต เสิ่นฉีเซิ่งเลือกอย่างแรกด้วยความชาญฉลาด

คนเหล่านี้ครอบครองอาณาเขตมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว ถึงแม้จะไม่มีอาณาเขตแล้ว ทรัพย์สินที่พวกเขาสะสมไว้ ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาสุขสบายไปตลอดชีวิตแล้ว แต่ถ้าเสียชีวิตแล้ว ถึงแม้จะมีเงินมากมันก็ไม่มีประโยชน์

ชั่วพริบตา ผู้ทรงอิทธิพลทั้งสองฝ่ายยอมจำนนแล้ว ตอนนี้หัวใจของกู้เฟิงแห่งเจียงเป่ยจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง

“ลุงสวี่ คุณคิดว่าพวกเราควรจะทำอย่างไร?” กู้เฟิงถามด้วยสีหน้าเศร้า

ลุงสวี่ถอนหายใจและกล่าวด้วยความจำใจว่า “ถ้าเขาต้องการ ก็ให้เขาเถอะ อย่าขัดขืนเด็ดขาด!”

กู้เฟิงพยักหน้าด้วยความยากลำบาก “อืม!”

มู่หรงเค่อไม่ใช่คนโลภที่ไม่รู้จักพอ และความสัมพันธ์ระหว่างกู้เฟิงกับเขาก็ดีเสมอมา และเขาไม่คิดที่จะกำจัดพวกเขาให้สิ้นซาก

“ผู้นำตระกูลมู่หรง รบกวนคุณดูแลไห่ตงกับไห่ซีแทนผมด้วย” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาเชื่อว่ามู่หลงเค่อเข้าใจความหมายของเขา

“ครับ!” มู่หรงเค่อประสานมือทั้งสองข้างและคำนับ ด้วยสีหน้าเคารพนอบน้อม

หลังจากนั้น เฉินโม่หันไปมองฉีเยว่หยูที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน

ฉีหมิงซานซึ่งนั่งอยู่ข้างฉีเยว่หยู เมื่อเห็นเฉินโม่มองมา ทำให้เขารู้สึกตกใจมาก “เขา...เขาจะมาแก้แค้นเหรอ?”