แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 731

จี้ชิงเดินไปอยู่หน้ากู่หลินเฟิงด้วยสีหน้าลำพองใจ

“กู่หลินเฟิง นายแพ้แล้ว!”

กู่หลินเฟิงกล่าวด้วยความเย็นชา “ถึงแม้ว่าฉันจะแพ้ แต่นายยังคงเป็นเพียงคนที่เคยพ่ายแพ้ให้กับฉันอยู่ดี!”

จี้ชิงกล่าวด้วยความโมโหว่า “กู่หลินเฟิง จนถึงตอนนี้แล้วนายยังปากแข็งอีก ในเมื่อนายแพ้แล้ว ก็ทำตามเดิมพันเถอะ!”

เมื่อได้ยินคำว่าเดิมพัน สีหน้าของกู่หลินเฟิงเปลี่ยนไปทันที เขามองจี้ชิงและกล่าวว่า “นายต้องการอะไร?”

จี้ชิงยิ้มด้วยความหยอกล้อ มองกู่หลินเฟิงและพูดเน้นคำต่อคำว่า “ฉันต้องการให้นายคุกเข่าและยอมรับความพ่ายแพ้ต่อหน้านักศึกษา!”

กู่หลินเฟิงรู้สึกโมโหจนพ่นเลือดออกมาจากปาก ตะโกนด้วยความโมโหว่า “จี้ชิง นายมันเป็นคนถ่อย นายฝันไปเถอะ!”

จี้ชิงเลิกคิ้ว “นายจะบิดพลิ้วเหรอ? งั้นนายก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจ!”

จี้ชิงมองสำรวจพวกจี๋ต๋าจิ่วตู

“เพื่อนพวกนี้ของนายมีน้ำใจมาก ตอนที่นายตกอยู่ในอันตราย พวกเขาก็ไม่ทิ้งนายไป งั้นเมื่อพวกเขาตกอยู่ในอันตราย นายยินดีที่จะออกหน้าแทนพวกเขาหรือไม่?” จี้ชิงกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

กู่หลินเฟิงกล่าวด้วยความโมโห “จี้ชิง นายคิดจะทำอะไร?!”

จี้ชิงหัวเราเสียงดัง “ในเมื่อนายไม่ปฏิบัติตามเดิมพันของพวกเรา งั้นนายก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจ!”

“พวกนาย จะให้ฉันทุบตีดี ๆ หรือจะต่อสู้กับฉัน?” จี้ชิงเดินไปทางพวกจี๋ต๋าจิ่วตูด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

เยว่หนานเยาะเย้ยอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ เพราะจัดการคนธรรมดาอย่างเช่นพวกจี๋ต๋าจิ่วตู เขาไม่จำเป็นต้องลงมือเอง จี้ชิงคนเดียวก็สามารถจัดการได้

จี๋ต๋าจิ่วตูกลืนน้ำลาย เขาไม่กลัวการต้องต่อสู้ และไม่กลัวถูกทุบตี แต่ต้องอยู่บนพื้นฐานว่าทุกคนนั้นเป็นคนธรรมดา

แต่ตอนนี้ให้เขาต่อสู้กับคนที่ไม่ใช่คนธรรมดา แล้วเขาจะไม่รู้สึกกลัวได้อย่างไร?