แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 733

จี้ชิงมองเฉินโม่ และกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยามว่า “เจ้าหนู นายมีคุณสมบัติอะไรที่จะมายุ่งเรื่องของฉัน! ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อสักครู่ฉันรับปากกู่หลินเฟิงว่าจะปล่อยพวกนายไป แค่ประโยคนี้ของนาย ตอนนี้นายคุกเข่าอยู่บนพื้นและก้มกราบขอความเมตตาจากฉันแล้ว!”

“ผู้ชายนี้จองหองเกินไปแล้ว! คนอื่นแค่พูดเกลี้ยกล่อมประโยคเดียว ก็จะให้เขาก้มกราบขอความเมตตา ไร้เหตุผลจริง ๆ!” ความจองหองของจี้ชิง กระตุ้นทำให้นักเรียนส่วนใหญ่ที่มีความยุติธรรมรู้สึกไม่พอใจ แต่เพราะความแข็งแกร่งที่เยว่หนานแสดงออกมาเมื่อสักครู่ ทำให้นักศึกษาเหล่านี้ไม่กล้าแสดงออกมา

เฉินโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เหลือบมองจี้ชิง และกล่าวเบา ๆ ว่า “ไสหัวออกไป!”

พวกจี๋ต๋าจิ่วตูที่ยืนอยู่ข้างเฉินโม่ มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าตกใจ นึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าบอกให้จี้ชิงไสหัวออกไป!

กู่หลินเฟิงมองเฉินโม่ด้วยความตกใจและตะโกนว่า “เฉินโม่ นายมันบ้าไปแล้ว!”

จี๋ต๋าจิ่วตูมองเฉินโม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม “เอาล่ะ ไอ้เบื๊อกเฉิน ถือว่านายแน่มาก วันนี้ฉันยอมนายแล้ว!”

นักศึกษาที่อยู่รอบ ๆ ต่างมองเฉินโม่ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ผ่านไปสักครู่ถึงได้สติกลับมา

“นึกไม่ถึงว่าเขาจะบอกให้จี้ชิงไสหัวออกไป! ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม?”

“นายฟังไม่ผิดหรอก เขาพูดเช่นนั้นจริง ๆ” นักศึกษาถอนหายใจด้วยความปลงและรู้สึกชื่นชม

“หรือว่าเมื่อสักครู่เขาไม่เห็นว่าบุคคลนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน? เขากล้าพูดคำว่าไสหัวออกไปได้อย่างไร”

“แต่เขาพูดออกมาแล้ว ต้องยอมรับเขาแน่จริง ๆ!”

สายตาของนักศึกษาที่มองเฉินโม่ มีทั้งความกังวลและความชื่นชม

ลูกน้องของเสิ่นเจี้ยนเหวินหัวเราะด้วยความตื่นเต้นและกล่าวว่า “คุณชายเสิ่น คุณได้ยินไหม? นึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะกล้าบอกให้จี้ชิงไสหัวออกไป!”

“ฮ่า ๆ ตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้แล้ว!”

เสิ่นเจี้ยนเหวินมองเฉินโม่ ส่ายศีรษะและกล่าวอยู่ในใจว่า “ตอนแรกคิดว่าการที่เขาสามารถเอาชนะใจเล่หรูหั่วได้อย่างง่ายดาย เขาน่าจะเป็นคนฉลาดหลักแหลม ตอนนี้มองแล้วเรื่องเมื่อวานเป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้น ต่อไปไม่มีความจำเป็นต้องถือว่าคนแบบนี้เป็นคู่แข่งอีก จะได้ไม่ลดสถานะของตนเองให้ต่ำลง”