แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 741

นักศึกษามองเฉินโม่ ความประหลาดใจในดวงตาของพวกเขาหายไป และกลับมาเป็นปกติ

กระทั่งมีความเหยียดหยามปรากฏอยู่บนใบหน้าของนักศึกษาบางคน ถ้าเฉินโม่ไม่สามารถพิสูจน์มุมมองของตนเองได้ และการที่เขาบอกว่าการหลุดพ้น มันก็จะเป็นคำพูดที่ไร้ความหมาย

ความเยาะเย้ยปรากฏขึ้นในดวงตาของเสิ่นเจี้ยนเหวินอีกครั้ง เพราะการให้นักศึกษาที่เพิ่งเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยแสดงมุมมองของตนเอง เป็นเรื่องที่ยากมาก

เขามั่นใจว่าเฉินโม่ไม่สามารถตอบได้ แล้วการหลุดพ้น จะกลายเป็นเพียงคำพูดที่ไร้ความหมาย ซึ่งมันทำให้คนหัวเราะเยาะเท่านั้น

แม้แต่พวกจี๋ต๋าจิ่วตูและเล่หรูหั่ว ต่างรู้สึกว่าคำถามของศาสตราจารย์เสิ่นยากเกินไป

กู่หลินเฟิงที่มีนิสัยตรงไปตรงมา ลุกขึ้นยืนทันทีและกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า “อาจารย์ ผมคิดว่าการให้นักศึกษาปีหนึ่งพิสูจน์มุมมองของตนเอง มันเป็นเรื่องที่ยากเกินไป โปรดยกเลิกคำถามนี้ด้วยเถอะ!”

เฉินโม่เคยช่วยกู่หลินเฟิงแก้ไขวิกฤติ กู่หลินเฟิงต้องการหาโอกาสที่จะตอบแทนเฉินโม่เสมอ เมื่อเห็นว่าเฉินโม่ลำบากใจ กู่หลินเฟิงเสี่ยงที่จะล่วงเกินอาจารย์ และลุกขึ้นออกหน้าแทนเฉินโม่

ศาสตราจารย์เสิ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่มีเจตนาที่จะทำให้เฉินโม่ลำบากใจ เขาเป็นคนที่บ้าวิชาการ เมื่อเขาได้ฟังมุมมองใหม่ของเฉินโม่แล้ว เขาเลยรีบชักนำและเข้าสู่เนื้อหาทันที เพื่อต้องการพิสูจน์มุมมองนี้

เขาลืมไปว่าคนที่หยิบยกมุมมองนี้เป็นเพียงนักศึกษาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อนนักวิชาการของเขา

โชคดีที่กู่หลินเฟิงเตือนเขาทันเวลา ศาสตราจารย์เสิ่นถึงได้สติกลับมา ถึงแม้ว่าเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถพิสูจน์มุมมองนี้กับนักศึกษาต่อไปได้ แต่เขาในฐานะครูที่ยึดถือจรรยาบรรณของครูอย่างเคร่งครัด เขาจึงไม่สามารถทำให้นักศึกษาของตนเองลำบากใจได้

“ขออภัยด้วย อาจารย์ใจร้อนเกินไป และรีบร้อนที่จะพิสูจน์มุมมองนี้ โดยลืมสถานะตัวตนของนักศึกษาคนนี้ไป โปรดอภัยด้วย!” ศาสตราจารย์เสิ่นเป็นคนที่เปิดเผยและตรงไปตรงมา เขาโค้งคำนับขอโทษเฉินโม่ต่อหน้านักศึกษาทุกคน โดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของตนเอง

เสิ่นเจี้ยนเหวินมองกู่หลินเฟิงที่ยืนออกมาอย่างกะทันหัน ด้วยสีหน้าเกลียดชัง “สารเลว โอกาสดี ๆ ที่จะทำให้เฉินโม่อับอายขายหน้า แต่กลับถูกเขาทำลายไปแบบนี้”