แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 742

“เดี๋ยวฟื้น เดี๋ยวตาย! นี่มันเป็นกลอุบายอะไรกันแน่?” ศาสตราจารย์เสิ่นมองเฉินโม่ด้วยหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ และพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

เล่หรูหั่วมองเฉินโม่ ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เต็มไปด้วยความตกใจเช่นกัน และสายตาเฉียบคมคู่นั้นมองเฉินโม่ด้วยความสนใจ

“เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่? หรือเขาจะเป็นนักบู๊ที่คนในตระกูลพูดถึง!”

เสิ่นเจี้ยนเหวินตกใจกับกลอุบายการของเฉินโม่เช่นกัน และมองเฉินโม่ด้วยสายตาหวาดกลัวเล็กน้อย

เพราะสำหรับนักศึกษาธรรมดาอย่างพวกเขาแล้ว กลอุบายของเฉินโม่เป็นเรื่องอัศจรรย์อย่างไม่ต้องสงสัย

เดี๋ยวฟื้น เดี๋ยวตาย เพราะมีแต่เทพเจ้าที่แท้จริงเท่านั้นถึงจะสามารถทำได้!

ศาสตราจารย์เสิ่นมีประสบการณ์มากกว่านักศึกษา ดวงตาของเขาจับจ้องขวดหยกที่อยู่ในมือของเฉินโม่

“นักศึกษาคนนี้ สามารถบอกอาจารย์ได้ไหมว่าในขวดนั้นบรรจุอะไรเอาไว้?” ดวงตาของศาสตราจารย์เสิ่นเป็นประกาย ราวกับว่าเขาได้ค้นพบทวีปใหม่

“น้ำชีวิต!” เฉินโม่กล่าวเบา ๆ เพราะของสิ่งนี้ไม่มีอะไรต้องปิดบัง และมีขายตามท้องตลาดทั่วไป

เพียงแต่ขวดนี้ไม่เหมือนน้ำชีวิตที่ขายตามท้องตลาดทั่วไป เพราะขวดที่อยู่ในมือของเขาเป็นน้ำชี่ทิพย์อย่างแท้จริง

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง แต่เท่าที่อาจารย์รู้ น้ำชีวิตไม่สามารถบรรลุผลเหมือนเมื่อสักครู่ได้ใช่ไหม?” ศาสตราจารย์เสิ่นรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“ขวดนี้เป็นน้ำชีวิตที่ยังไม่ได้ผ่านการเจือจาง” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ศาสตราจารย์เสิ่นเข้าใจทันที เขาพยักหน้าและมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ถอนหายใจและกล่าวว่า “นักศึกษาคนนี้ คุณเข้าใจชีวิตดีกว่าอาจารย์เสียอีก!”

แป๊ะ ๆ ๆ!

เล่หรูหั่วยืนขึ้น และเป็นผู้นำในการปรบมือให้เฉินโม่

ศาสตราจารย์เสิ่นมองเฉินโม่และปรบมือ