แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 787

หยุนหยานมองเฉินซงจื่อ เขายืนตัวตรงและสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย

“นายแข็งแกร่งจริง ๆ แต่สถานะของตระกูลหยุนไม่ใช่สิ่งที่นายจะสามารถจินตนาการได้ ผมขอเตือนนายเป็นครั้งสุดท้าย ออกไปจากเมืองจงไห่ซะ ตระกูลหยุนขอรับรองว่านายจะออกไปได้อย่างปลอดภัย!”

“นายคิดว่าตระกูลหยุนเยี่ยมมากเหรอ แต่สำหรับผมแล้ว ตระกูลหยุนของนายไม่คู่ควรให้เอ่ยถึง!” เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย ท่าทางของเขาเหมือนเฉินโม่มาก

“นาย.......” หยุนหยานรู้สึกโมโหมาก แล้วพลังที่ทรงพลังก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา ไม่สามารถดูหมิ่นความแข็งแกร่งของแดนในชั้นสูงสุดได้

“ผมจะคอยดูว่านายจะแข็งแกร่งแค่ไหน ถึงทำให้นายจองหองมากขนาดนี้!”

หยุนหยานขยับร่างกาย แล้วกรงเล็บของเขาก็คว้าไปที่หน้าอกของเฉินซงจื่อ

ชายหนุ่มสองคนยิ้มด้วยความลำพองใจ “ลุงหยุนลงมือแล้ว นักพรตเฒ่าคนนี้โชคร้ายแน่นอน!”

เพียงแต่ผลลัพธ์อยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขาสองคน

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่ทรงพลังของหยุนหยานแล้ว เฉินซงจื่อยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาเพียงแค่ยกมือขึ้นแล้วสะบัดมือไปทางหยุนหยาน

ปัง!

หยุนหยานเหมือนชายหนุ่มเมื่อสักครู่ เขากระเด็นออกไปกระแทกกับผนังถึงจะหยุดลง

แต่หยุนหยานดีกว่าชายหนุ่มคนนั้น อย่างน้อยเขาก็ไม่กระอักเลือด

“เป็นไปได้ยังไง!” ชายหนุ่มสองคนรู้สึกตกตะลึง หยุนหยานเป็นยอดฝีมือแดนในชั้นสูงสุด ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในสิบอันดับแรกของตระกูลหยุน แต่เขากลับไม่สามารถต้านรับแม้แต่การโจมตีเพียงครั้งเดียวของนักพรตเฒ่าได้

ความแข็งแกร่งของนักพรตเฒ่าคนนี้ถึงระดับไหนแล้ว?

“กลับไปบอกคนพวกนั้น ถ้าไม่พอใจ ก็สามารถมาได้ทุกเมื่อ จะมาอย่างเปิดเผยหรือมาอย่างลับ ๆ ผมสามารถรับได้ทุกอย่าง หอการค้าโม่เจียจะเป็นจ้าวแห่งเมืองจงไห่!”

คำพูดของเฉินซงจื่อ แสดงถึงการวางอำนาจบาตรใหญ่ เมื่อเปรียบเทียบกับความถ่อมตนของเฉินโม่แล้ว ตอนนี้ภาพลักษณ์ของเฉินซงจื่อนั้นเหมือนเป็นเศรษฐีใหม่