แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 812

“พี่เล่!” ชายวัยกลางคนประสานมือ ท่าทีค่อนข้างยโส

เล่ชิงชางไม่รอช้า รีบประสานมือคำนับกลับ “คุณเอี๋ยน!”

“เชิญนั่ง!”

เอี๋ยนฟู่นั่งลง บรรดาเจ้าสัวลุกขึ้นยืนคารวะและแนะนำตัวทันที

ท่าทีของเอี๋ยนฟู่จองหองมากกว่าตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเล่ชิงชางเมื่อครู่เสียอีก แค่พยักหน้าให้พวกเขาและพูดตามมารยาทอย่างขอไปที

แม้ว่าในใจบรรดาเจ้าสัวจะไม่ยินยอม แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมา หากทำให้เอี๋ยนฟู่ขุ่นเคือง ตัดขาดการจัดหาน้ำชีวิตเมื่อไร พวกเขาจะขาดทุนย่อยยับแน่

ตอนนี้น้ำชีวิตเป็นเพียงธุรกิจเดียวที่สามารถทำเงินได้มากกว่าธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เพราะถึงอย่างไรชีวิตก็ไร้ค่า!

นี่เป็นเพียงตลาดภายในประเทศเท่านั้น หากส่งออกนอกประเทศ เกรงว่าจะเข้ายึดครองตลาดทั่วโลกทันที ถึงตอนนั้นมูลค่าตลาดของน้ำชีวิตจะเป็นตัวเลขที่น่าสะพรึงกลัว

แต่ได้ยินมาว่าเฉินไต้ซือไม่ได้สนใจเรื่องเงินเป็นพิเศษ มีหลายคนต้องการให้เขาได้สิทธิ์เป็นตัวแทนจำหน่ายน้ำชีวิตในต่างประเทศ เสนอเงินโบนัสสูงเสียดฟ้า แต่ก็ถูกปฏิเสธกันหมด

ตามที่เฉินไต้ซือกล่าว น้ำชีวิตมีไว้เพื่อสร้างความผาสุกให้กับประชาชนหัวเซี่ยเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อหากำไร

เล่ชิงชางเชิญเอี๋ยนฟู่มาได้ ทำให้บรรดาเจ้าสัวรู้สึกประหลาดใจ พวกเขาคิดว่าช่องว่างระหว่างตนกับตระกูลเล่นั้นไม่มากนัก ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันต่างมาก!

เล่ชิงชางมองไปที่บรรดาเจ้าสัวพลางกล่าวว่า “คุณเอี๋ยนได้รับปากว่าจะตัดขาดการจัดหาน้ำชีวิตของหอการค้าโม่เจียแล้ว”

“เอ๊ะ จริงหรือ?” บรรดาเจ้าสัวทั้งหลายต่างพากันยินดี

เล่ชิงชางมองไปที่เอี๋ยนฟู่ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณเอี๋ยนรับปากด้วยตัวเอง จะไม่จริงได้อย่างไร?”

“พรุ่งนี้พวกคุณเชิญผู้จัดการของหอการค้าโม่เจียมาที่นี่ พวกเรามาช่วยกันกดดัน ถ้าหอการค้าโม่เจียยินดีถอนตัวออกจากจงไห่ ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น หากพวกเขายังคงดื้อดึงไม่เปลี่ยน คุณเอี๋ยนได้โปรดออกหน้าช่วยเหลือด้วย!” เล่ชิงชางประสานมือให้เอี๋ยนฟู่

เอี๋ยนฟู่คารวะตอบ “พี่เล่ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าหอการค้าโม่เจียไม่รู้กาลเทศะ ผมจะทำให้เขาแตะต้องน้ำชีวิตไม่ได้อีกต่อไป”

เล่ชิงชางดีใจมาก “ได้ยินคุณเอี๋ยนพูดแบบนี้ผมก็เบาใจแล้ว!”

หลังจากแผนเสร็จสิ้น ทุกคนก็แยกย้ายกลับ ตั้งตารอที่จะขับไล่หอการค้าโม่เจียออกจากจงไห่ในวันพรุ่งนี้