แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 817

ในตอนบ่าย แสงแดดกำลังดี ณ สนามกีฬาของมหาวิทยาลัยหัวหนาน

เฉินโม่และมู่หรงยานเอ๋อร์ผู้งดงามและเงียบสงบนั่งเคียงข้างกันบนม้านั่งยาวใต้เงาไม้ พูดคุยสัพเพเหระกัน

จี๋ต๋าจิ่วตูเดินเข้ามาทำลายบรรยากาศ มองไปที่เฉินโม่แล้วถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เฉินโม่ ผมจะถามนายอีกครั้ง ในคลิปวิดีโอคนที่เดินบนผิวทะเลใช่นายหรือเปล่า?”

“ถ้านายยังเล่นละครตบตาผมต่อไป ผมสาบานว่าผมจะตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับนาย!” ท่าทีของจี๋ต๋าจิ่วตูนั้นเด็ดเดี่ยวมาก

เฉินโม่และมู่หรงยานเอ๋อร์ยิ้มให้กัน เอ่ยขึ้นช้าๆ “งั้นนายก็ตัดสัมพันธ์กับผมเถอะ!”

จี๋ต๋าจิ่วตูเป็นเหมือนลูกบอลที่ลมรั่วจนแฟบ

“เอาล่ะ ถือว่าผมไม่ได้พูด!” จี๋ต๋าจิ่วตูพูดไม่ออก

จากนั้นก็มองไปที่เฉินโม่ด้วยสีหน้าประจบประแจง เผยธาตุแท้ออกมา “เมื่อไหร่นายจะถ่ายทอดทักษะให้ผม ผมจะได้เก่งกาจเหมือนนาย?”

นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาสินะ!

เฉินโม่ยิ้มเล็กน้อย พูดด้วยสีหน้าลึกล้ำยากจะคาดเดา “เวลานี้ยังไม่สุกงอมดี เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ผมจะสอนนายเอง”

“ข้ออ้าง! ประโยคนี้นายพูดมามากกว่าสิบครั้งแล้ว เห็นได้ชัดว่านายกำลังเล่นละครตบตาผมอยู่!” จี๋ต๋าจิ่วตูโกรธจัด หน้าตาไม่เป็นมิตร

เฉินโม่ยักไหล่แล้วผายมือออก “ถ้านายไม่เชื่อผมก็จนปัญญา หรือจะให้ผมไล่นายออกจากสำนักตอนนี้ดีไหม? นายจะได้ไปหาอาจารย์ชื่อดังคนอื่นได้!”

จี๋ต๋าจิ่วตูประนีประนอม “ไม่ ไม่ ผมรอให้ถึงเวลาสุกงอมอย่างสงบดีกว่า!”

“ฮ่าฮ่า!” ห่าวเจี้ยนและคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้าข้างๆ หัวเราะขึ้นมา

ทันใดนั้น เฉินโม่เหมือนรู้สึกได้ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองไปข้างหน้า

ตรงนั้นเล่หรูหั่วในชุดสีแดง กำลังเดินมุ่งหน้าเข้าหาแสงอาทิตย์อย่างช้าๆ แสงสว่างจ้าตา

พวกที่เหลือมองตามสายตาของเฉินโม่ไป พบว่าเล่หรูหั่วกำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเขา จึงตกตะลึงเล็กน้อย

ความอ่อนโยนปรากฏขึ้นในแววตาของเฉินโม่ มองดูเล่หรูหั่วเดินเข้าไปหาเธออย่างสง่างามอยู่เงียบๆ