แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 816

เฉินซงจื่อพยักหน้า “ไม่ต้องมากพิธี!”

เอี๋ยนฟู่มองไปที่เอี๋ยนฉีผู้อ่อนน้อมถ่อมตนที่อยู่ตรงหน้าเฉินซงจื่อ หัวใจของเอี๋ยนฟู่ดำดิ่งลงสู่ก้นบึ้งในทันที

“ท่านอา ท่านหมายความว่ายังไง?” เอี๋ยนฟู่ถามอย่างระมัดระวัง

เอี๋ยนฉีกวาดสายตามองฝูงชนรอบๆ อย่างรวดเร็ว พอจะนึกออกว่าเกิดอะไรขึ้น

“เอี๋ยนฟู่ แกมาทำอะไรที่นี่?” เอี๋ยนฉีน้ำเสียงเย็นชา

เล่ชิงชางรีบลุกขึ้นยืน แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ผมเองที่เชิญคุณเอี๋ยนมาเป็นแขกที่บ้าน ท่านอย่าเข้าใจผิด!”

เอี๋ยนฟู่มองไปที่เล่ชิงชางอย่างซาบซึ้ง

เอี๋ยนฉีไม่แม้แต่จะมองเล่ชิงชาง จ้องเขม็งใส่เอี๋ยนฟู่อย่างเย็นชา “ผู้จัดการน้ำชีวิตทั่วโลกไม่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อกับนักธุรกิจคนใดเป็นการส่วนตัว นายลืมกฎข้อนี้แล้วหรือ?”

เอี๋ยนฟู่สั่นไปทั้งตัว “เปล่าครับ ไม่ได้ลืม!”

“ไม่ลืมว่าแกมาทำอะไรที่นี่!” เอี๋ยนฉีขึ้นเสียงทันที

เอี๋ยนฟู่ตกใจจนขาทั้งสองข้างอ่อนแรง แทบทรุดลงกับพื้น

“อา ท่านอา ผม…” เอี๋ยนฟู่พูดตะกุกตะกัก พูดอะไรไม่ออก

อำนาจกดดันของเอี๋ยนฉี ทำให้เอี๋ยนฟู่สูญเสียความปราดเปรียวที่เคยมีมา ไม่กล้าพูดโกหกต่อหน้าเอี๋ยนฉี

เล่ชิงชางแอบขมวดคิ้ว เอี๋ยนฟู่ได้รับเชิญจากเขา เขาต้องช่วยเอี๋ยนฟู่ให้รอดพ้นจากวิกฤติ

“ท่านครับ คุณเอี๋ยนมาเพื่อคุยเรื่องการค้ากับเรา ไม่ใช่การติดต่อส่วนตัว”

เอี๋ยนฉียิ้มเยาะ หนังหน้าของเขากระตุก เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามข่มความโกรธอย่างเต็มที่

“ที่เขาพูดเป็นความจริงหรือ? เอี๋ยนฟู่!”

เอี๋ยนฟู่คุกเข่าลงกับพื้น แล้วเริ่มโขกศีรษะคำนับเอี๋ยนฉี “ท่านอา ผมสำนึกผิดแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้ง!”

เอี๋ยนฟู่เสียพ่อไปตั้งแต่ยังเด็ก เอี๋ยนฉีผู้เป็นอาของเขาชุบเลี้ยงเขาจนโต เอี๋ยนฉีเข้มงวดกับครอบครัว ดังนั้นฉู่เหวินสงจึงมอบหมายให้เอี๋ยนฉีรับผิดชอบมณฑลเจียงไห่

แต่เอี๋ยนฟู่ก็ไม่สามารถต้านทานความยั่วยวนของชื่อเสียงและเกียรติยศอันจอมปลอมได้ ในที่สุดเขาก็ทิ้งกฎของตระกูลไว้ข้างหลังไปพบกับเฉินซงจื่อจนได้

พอเห็นเอี๋ยนฟู่คุกเข่าขอความเมตตา สีหน้าของเล่ชิงชางและบรรดาเจ้าสัวก็เปลี่ยนไปมาก

เมื่อเผชิญหน้ากับอาอย่างเอี๋ยนฟู่ ก็อดมองให้นานหน่อยไม่ได้